ویر توں کنجاہ دا ایں؟ --- از شریف کنجاہی

[محمد یعقوب آسی]

میں فیصل آبادیا جناب۔ میری پنجابی تہاڈے ساریاں نالوں ماڑی اے۔ اینہاں گُوڑا علم نئیں ہے۔

میں گجرات یونیورسٹی دے حوالے نال آکھیا سی، جیوندے رہو۔

 

[عبدالقیوم چوہدری]

میرا تے خیال اے، ایہدا مطلب کجھ ایہہ ہو سکدا اے :
جدوں غریبی یاں تھوڑاں اَتے گھاٹے آں (قطرہ ، بُوند، تھوڑی چیز) نال وَس پَے جائے تے فیر بندہ اِنجے ای تِلک پیندا اے۔
’دھریماں ‘ دا مطلب میں اک لُغت توں ویکھ کے دسیا اے، پر محفل دے سُوجھ واناں اَگے بِنتی اے پئی ایس گویڑ دا کوئی حل کڈھن وچ ساہڈی مدد کرن۔

میرے کول کسے کتاب یا لغت دا حوالہ تے کوئی نہیں۔
گویڑ اے پئی "دھریمیاں" شاید ترسیویں نوں کہندے نیں۔ بندہ دوجے کسے بندے نوں یا بندیاں نوں یا کسے چیز نوں یا چیزاں نوں ترس جاوے۔ بندیاں تے تھانواں دے حوالے نال وسطی پنجاب وچ اک لفظ "اُدریواں : اودر جانا، اداس ہو جانا" معروف اے۔
نظم (ویر توں کنجاہ دا ایں) دے آل دوالے وچ وی ایہ معنے پورے آ رہے نیں۔ اگے اللہ جانے۔

میں ایس دھریمیاں نوں اک دو جگہ تے بھیجیا سی۔۔تے ساڈی محفل دی اک پرانڑی محفلین جیہڑے اج کل کسی وجہ تو محفل توں دور نیں ۔۔۔ایہہ دسیا اے کہ ایدا مطلب 'ہلکی بارش، بوندا باندی' ہوندا اے۔
ہُن ایس لینڑ دا مطلب ایہہ بنیا۔۔۔ غربت دیاں کنڑیاں وچ وی انج ای پھسل جائی دا اے
سر تلمیذ ، سر محمد یعقوب آسی
تسی کی آکھدے او۔۔ !

 

[تلمیذ]

جی، ایہہ مطلب صحیح لگدا اے۔ تہاڈی کھوج سلاہن جوگ اے۔ پرانے زمانے وچ وڈے محقق وی کسے علمی گویڑ دا حل ڈھونڈن لئی اِنجے ای پینڈا کردے سَن۔
جیوندے رہوو تے خوش رہوو۔

 

[سید شہزاد ناصر]

اکو وار فیر پڑھی نواں سواد محسوس کیتا
بہت ودہیا نظم
اللہ تہانوں لمی حیاتی دیوے آمین

 

[محمد یعقوب آسی]

واہ واہ مصرعہ جوڑیا جے، آسی جی۔ خوش رہوو

جیوندے رہو۔