پنجابی پسندیدہ اشعار
- صاحب لڑی شمشاد خان
- تاریخ ابتداء
خالد محمود چوہدری
محفلین
دُور پرے اَسمان تےرَب سچّے دا ناں
ہیٹھاں ایس جہان وِچبس اِک ماں اِی ماں
طارق عزیز
ہیٹھاں ایس جہان وِچبس اِک ماں اِی ماں
طارق عزیز
خالد محمود چوہدری
محفلین
جزا سزا دے وہم نے کجھ وی کرن نہ دِتا
زندہ رہن دے سہم نے چج نال مرن نہ دِتا
طارق عزیز
زندہ رہن دے سہم نے چج نال مرن نہ دِتا
طارق عزیز
خالد محمود چوہدری
محفلین
اوّل حمد خدا دا ورد کیجئے عشق کیتی سو جگ دا مول میاں
پہلاں آپ ای رب نے عشق کیتا معشوق ہے نبی رسول میاں
وارث شاہ
پہلاں آپ ای رب نے عشق کیتا معشوق ہے نبی رسول میاں
وارث شاہ
خالد محمود چوہدری
محفلین
عرشوں اتری لاڈ لڈکری میں
پیدا ہوئی پنجاب وچ آن کے میں
پیتا دودھ میں ہندی تے فارسی دا
میرے پنج دریا نے نانکے وے
وارث شاہ دی گود وچ کھیڈدی رہی
اوہنے پالیا لاڈلی جان کے وے
بابا بلھے نے لوریاں دتیاں نے
مینوں پھلاں توں سہل پہچان کے وے
ممتاز شان پنجابی دی کی دساں
ایہدی شان اے سارے جہان تو و دھ کے
حکیم ممتاز علی گہی راجپوت
پیدا ہوئی پنجاب وچ آن کے میں
پیتا دودھ میں ہندی تے فارسی دا
میرے پنج دریا نے نانکے وے
وارث شاہ دی گود وچ کھیڈدی رہی
اوہنے پالیا لاڈلی جان کے وے
بابا بلھے نے لوریاں دتیاں نے
مینوں پھلاں توں سہل پہچان کے وے
ممتاز شان پنجابی دی کی دساں
ایہدی شان اے سارے جہان تو و دھ کے
حکیم ممتاز علی گہی راجپوت
شمشاد خان
محفلین
ہر ویلے تانگھاں یار دیاں میں تاں بیٹھی کانگ اُڈاراں
آپ ونجاں کہ میں قاصد بھیجاں میرا تھی گئیا حال بیماراں
غلام فریدا میں تاں ایویں وچھڑی جیویں وچھڑی آں کونج قطاراں
عمراں لنگھیاں پبھاں پار ہالے نہ وس وے کاہلیا
کدے نہ سُکھ سنیہا ہلیا ہالے نہ وس وے کاہلیا
پُھلاں دے رنگ کالے؛ سرخ گلاباں دے موسم وچ
پردیس گیوں پردیسی ہویوں تے تیڈیاں نت وطناں تے لوڑاں
کملی کر کہ چھوڑ دیتوئی ، میں تاں بیٹھی خاک گلیاں تے رو لاں
غلام فریدا میں تے دوزخ سڑساں جے میں مکھ ماہی ولوں موڑاں
عمراں لنگھیاں پھباں پار،عمراں لنگھیاں پھباں پار
اندروں اندری واگدا رہندا پانی درد حیاتی دا
اُچیاں لبمیاں لال کھجوراں تہ پتر جنہاں دے ساوے
ننگے پنڈے مینوں چھمکان مارے، میرے روندے نیں نین نمانے
جنیاں تن میرے تے لگیاں ، تینوں اک لگے تے توں جانے
غلام فریدا دل اُوتھے دیئیے جتھے اگلا قدر وی جانے
ساڈھیاں عمراں توں وی وڈی عمر وے تیری
ہالے نا وس کالیا ۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔
عمراں لنگھیاں پبھاں پار
۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔
آپ ونجاں کہ میں قاصد بھیجاں میرا تھی گئیا حال بیماراں
غلام فریدا میں تاں ایویں وچھڑی جیویں وچھڑی آں کونج قطاراں
عمراں لنگھیاں پبھاں پار ہالے نہ وس وے کاہلیا
کدے نہ سُکھ سنیہا ہلیا ہالے نہ وس وے کاہلیا
پُھلاں دے رنگ کالے؛ سرخ گلاباں دے موسم وچ
پردیس گیوں پردیسی ہویوں تے تیڈیاں نت وطناں تے لوڑاں
کملی کر کہ چھوڑ دیتوئی ، میں تاں بیٹھی خاک گلیاں تے رو لاں
غلام فریدا میں تے دوزخ سڑساں جے میں مکھ ماہی ولوں موڑاں
عمراں لنگھیاں پھباں پار،عمراں لنگھیاں پھباں پار
اندروں اندری واگدا رہندا پانی درد حیاتی دا
اُچیاں لبمیاں لال کھجوراں تہ پتر جنہاں دے ساوے
ننگے پنڈے مینوں چھمکان مارے، میرے روندے نیں نین نمانے
جنیاں تن میرے تے لگیاں ، تینوں اک لگے تے توں جانے
غلام فریدا دل اُوتھے دیئیے جتھے اگلا قدر وی جانے
ساڈھیاں عمراں توں وی وڈی عمر وے تیری
ہالے نا وس کالیا ۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔
عمراں لنگھیاں پبھاں پار
۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔
سیما علی
لائبریرین
شمشاد بھیا کی نذر
(تارکیننِ وطن لئیے)
وطنے دیاں ٹھنڈیاں چھائیں او یار
ٹِک رہو تھائیں او یار"
روزی دیوے گا سائیں او یار
ٹِک رہو تھائیں او یار
ہیر نوں چھَڈ ٹر گیوں رنجھیٹے
کھیڑیاں دے گھر پاے گئے ہاسے
کانگ اڈاون ماواں بھیناں
ترلے پاون لکھ ہزاراں
پِنڈ وچ کڈی ٹوہر شریکاں
یاراں دے ڈھے پئے منڈاسے
ویراں دیاں ٹُٹ گئیاں بائیں
او یار
ٹِک رو تھائیں او یار
روزی دیوے گا سائیں
کانگ اُڈاون ماواں بھیناں
ترلے پاون لکھ ہزاراں
خیر مناون سنگی ساتھی
چرخے اولے روون مٹیاراں
ہاڑاں دردیاں سُنجیاں رائیں
او یار
ٹِک رو تھائیں او یار
وطنے دیاں ٹھنڈیاں چھائیں
چھڈ غیراں دے محل چو محلے
اپنے ویہڑے دی رِیس نہ کائی
اپنی جھوک دیاں ستّے خیراں
بیبا تُس نے قدر نہ پائی
موڑ مہاراں
تے آ گھر باراں
مُڑ آ کے مول نہ جائیں
او یار
ٹِک رو تھائیں او یار
فیض احمد فیض
(تارکیننِ وطن لئیے)
وطنے دیاں ٹھنڈیاں چھائیں او یار
ٹِک رہو تھائیں او یار"
روزی دیوے گا سائیں او یار
ٹِک رہو تھائیں او یار
ہیر نوں چھَڈ ٹر گیوں رنجھیٹے
کھیڑیاں دے گھر پاے گئے ہاسے
کانگ اڈاون ماواں بھیناں
ترلے پاون لکھ ہزاراں
پِنڈ وچ کڈی ٹوہر شریکاں
یاراں دے ڈھے پئے منڈاسے
ویراں دیاں ٹُٹ گئیاں بائیں
او یار
ٹِک رو تھائیں او یار
روزی دیوے گا سائیں
کانگ اُڈاون ماواں بھیناں
ترلے پاون لکھ ہزاراں
خیر مناون سنگی ساتھی
چرخے اولے روون مٹیاراں
ہاڑاں دردیاں سُنجیاں رائیں
او یار
ٹِک رو تھائیں او یار
وطنے دیاں ٹھنڈیاں چھائیں
چھڈ غیراں دے محل چو محلے
اپنے ویہڑے دی رِیس نہ کائی
اپنی جھوک دیاں ستّے خیراں
بیبا تُس نے قدر نہ پائی
موڑ مہاراں
تے آ گھر باراں
مُڑ آ کے مول نہ جائیں
او یار
ٹِک رو تھائیں او یار
فیض احمد فیض
