پنجابی پسندیدہ اشعار
- صاحب لڑی شمشاد خان
- تاریخ ابتداء
رومی
لائبریرین
خوبصورت شراکت ڈیئر لاریب
سیما علی
لائبریرین
اکھراں وچ سمندر رکھاں، میں اقبال پنجابی دا ۔
جھکھڑاں دے وچ رکھ دتا اے، دیوا بال پنجابی دا ۔
لوکی منگ منگا کے اپنا، بوہل بنا کے بہہ گئے نے؛
اساں تاں مٹی کر دتا اے، سونا گال پنجابی دا ۔
جہڑے آکھن وچ پنجابی، وسعت نہیں تہذیب نہیں؛
پڑھ کے ویکھن وارث، بلھا، باہو، لال پنجابی دا ۔
من دا ماس کھوا دیندا اے، جہڑا ایہنوں پیار کرے؛
کوئی وی جبراً کر نہیں سکدا، ونگا وال پنجابی دا ۔
جھکھڑاں دے وچ رکھ دتا اے، دیوا بال پنجابی دا ۔
لوکی منگ منگا کے اپنا، بوہل بنا کے بہہ گئے نے؛
اساں تاں مٹی کر دتا اے، سونا گال پنجابی دا ۔
جہڑے آکھن وچ پنجابی، وسعت نہیں تہذیب نہیں؛
پڑھ کے ویکھن وارث، بلھا، باہو، لال پنجابی دا ۔
من دا ماس کھوا دیندا اے، جہڑا ایہنوں پیار کرے؛
کوئی وی جبراً کر نہیں سکدا، ونگا وال پنجابی دا ۔
سیما علی
لائبریرین
وارث، بلہے ورگے بیٹھے، ہنس وسار پنجابی نے ۔
کسراں آکھاں ماں بولی دے 'برخدار' پنجابی نے ۔
بالاں دے منہ جہڑے اکھر چوغے وانگوں دینے سن،
اوہناں بدلے پھڑ پھڑ اوبڑ تندے یار پنجابی نے ۔
اچنچیتی وی نہ لاویں میرے متھے اوہناں نوں،
جہڑے وی اس دھرتی اتے بدبودار پنجابی نے ۔
اودھر اودھر کراں سلاماں دل دی دنیاں کہندی اے،
جدھر جدھر جاندے میرے باکردار پنجابی نے ۔
کنڈ کدے نہ لگے ربا وچ میدانے اوہناں دی،
جہڑے اپنی ماں بولی دے خدمتگار پنجابی نے ۔
خواجہ 'فرید'، محمد، وارث، نانک، بلھا، باہو، لال،
ایہہ پنجابی اچے سچے، ایہہ سردار پنجابی نے ۔
اپنی بولی بولن ویلے جہناں دا ساہ گھٹدا اے،
'بابا نجمی' دے دے فتویٰ، اوہ غدار پنجابی نے ۔
کسراں آکھاں ماں بولی دے 'برخدار' پنجابی نے ۔
بالاں دے منہ جہڑے اکھر چوغے وانگوں دینے سن،
اوہناں بدلے پھڑ پھڑ اوبڑ تندے یار پنجابی نے ۔
اچنچیتی وی نہ لاویں میرے متھے اوہناں نوں،
جہڑے وی اس دھرتی اتے بدبودار پنجابی نے ۔
اودھر اودھر کراں سلاماں دل دی دنیاں کہندی اے،
جدھر جدھر جاندے میرے باکردار پنجابی نے ۔
کنڈ کدے نہ لگے ربا وچ میدانے اوہناں دی،
جہڑے اپنی ماں بولی دے خدمتگار پنجابی نے ۔
خواجہ 'فرید'، محمد، وارث، نانک، بلھا، باہو، لال،
ایہہ پنجابی اچے سچے، ایہہ سردار پنجابی نے ۔
اپنی بولی بولن ویلے جہناں دا ساہ گھٹدا اے،
'بابا نجمی' دے دے فتویٰ، اوہ غدار پنجابی نے ۔
سیما علی
لائبریرین
اگّ وی ہمتوں بہتی دتی، پھر وی بھانڈے پلے رہے ۔
بھامبڑ جہیاں دھپاں وچ وی، میرے لیڑے گلے رہے ۔
دوش دیؤ نہ جھکھڑاں اتے، سر توں اڈے تنبوآں دا،
کلے ٹھیک نئیں ٹھوکے کھورے، ساتھوں رسے ڈھلے رہے ۔
ایدھر گبھرو لاشاں ڈگیاں، سینے پاٹے ماواں دے،
اودھر ٹھیک نشانے بدلے، لگدے تغمیں بلے رہے ۔
میں وی دھی سی ڈولے پاؤنی، سوہا جوڑا لین گیا،
ویکھ کے میری حالت ولے، ہسدے گوٹے طلے رہے ۔
رستہ، پینڈا، ویلا اکو، منزل اتے اپڑن دا،
پٹنگے تقدیراں بہہ کے، ذرا وی جہڑے ڈھلے رہے ۔
اک دہاڑے بدل وسیا، جشن منایا چودھریاں،
جھگیاں دے پھر کئی دہاڑے، بالن چلھے سلھے رہے ۔
ساڈا حالَ وی پچھن جوگی، اوہناں پلے فرصت نہیں،
جنھاں دی تنگ دستی دے لئی، 'بابا' کٹدے چھلے رہے ۔
بھامبڑ جہیاں دھپاں وچ وی، میرے لیڑے گلے رہے ۔
دوش دیؤ نہ جھکھڑاں اتے، سر توں اڈے تنبوآں دا،
کلے ٹھیک نئیں ٹھوکے کھورے، ساتھوں رسے ڈھلے رہے ۔
ایدھر گبھرو لاشاں ڈگیاں، سینے پاٹے ماواں دے،
اودھر ٹھیک نشانے بدلے، لگدے تغمیں بلے رہے ۔
میں وی دھی سی ڈولے پاؤنی، سوہا جوڑا لین گیا،
ویکھ کے میری حالت ولے، ہسدے گوٹے طلے رہے ۔
رستہ، پینڈا، ویلا اکو، منزل اتے اپڑن دا،
پٹنگے تقدیراں بہہ کے، ذرا وی جہڑے ڈھلے رہے ۔
اک دہاڑے بدل وسیا، جشن منایا چودھریاں،
جھگیاں دے پھر کئی دہاڑے، بالن چلھے سلھے رہے ۔
ساڈا حالَ وی پچھن جوگی، اوہناں پلے فرصت نہیں،
جنھاں دی تنگ دستی دے لئی، 'بابا' کٹدے چھلے رہے ۔
سیما علی
لائبریرین
شیشے اتے دھوڑاں جمیاں کندھاں جھاڑی جاندے نے۔
زلداں سانبھ رہے نے جھلے ورقے پاڑی جاندے نے ۔
اوہناں دا وی تونہیؤں ربّ ایں ایہدا اج جواب تے دے،
عیداں والے دن وی جہڑے کرن دہاڑی جاندے نے ۔
جہناں دے گل لیراں پئیاں اوہناں ولے تکدے نئیں،
قبراں اتے طلے جڑیاں چدراں چاڑھی جاندے نے ۔
رسی کتھوں تیک کرینگا ڈھلی اوہناں لوکاں دی،
جہڑے اک حویلی بدلے جھگیاں ساڑی جاندے نے ۔
شیشے اتے ملے سیاہیاں حق اے میرے دشمن دا،
سجناں نوں کی بنیاں میرے پھلّ لتاڑی جاندے نے ۔
چل اوئے 'بابا نجمی' اپنے پنڈاں نوں منہ موڑ لئیے،
شہراں دے وسنیک تاں اپنے شہر اجاڑی جاندے نے ۔
زلداں سانبھ رہے نے جھلے ورقے پاڑی جاندے نے ۔
اوہناں دا وی تونہیؤں ربّ ایں ایہدا اج جواب تے دے،
عیداں والے دن وی جہڑے کرن دہاڑی جاندے نے ۔
جہناں دے گل لیراں پئیاں اوہناں ولے تکدے نئیں،
قبراں اتے طلے جڑیاں چدراں چاڑھی جاندے نے ۔
رسی کتھوں تیک کرینگا ڈھلی اوہناں لوکاں دی،
جہڑے اک حویلی بدلے جھگیاں ساڑی جاندے نے ۔
شیشے اتے ملے سیاہیاں حق اے میرے دشمن دا،
سجناں نوں کی بنیاں میرے پھلّ لتاڑی جاندے نے ۔
چل اوئے 'بابا نجمی' اپنے پنڈاں نوں منہ موڑ لئیے،
شہراں دے وسنیک تاں اپنے شہر اجاڑی جاندے نے ۔
سیما علی
لائبریرین
کدے کدے تاں انجھ وی کرنا پیندا اے ۔
ہتھیں مہرا کھا کے مرنا پیندا اے ۔
بیچ کے اپنے جسے دا لہو کدے کدے،
آٹے والا پیپا بھرنا پیندا اے ۔
لہو دا ہووے بھاویں دریا بھامبڑ دا،
اپنی منزل دے لئی ترنا پیندا اے ۔
کدے کدے تاں مان کسے دا رکھن لئی،
چٹے بدلاں نوں وی ورھنا پیندا اے ۔
وچ ہیاتی انجھ دے موڑ وی آؤندے نے،
دشمن دا وی پانی بھرنا پیندا اے ۔
جہناں دے گھر بیری 'بابا' اوہناں نوں،
کچا پکا روڑا جرنا پیندا اے ۔
ہتھیں مہرا کھا کے مرنا پیندا اے ۔
بیچ کے اپنے جسے دا لہو کدے کدے،
آٹے والا پیپا بھرنا پیندا اے ۔
لہو دا ہووے بھاویں دریا بھامبڑ دا،
اپنی منزل دے لئی ترنا پیندا اے ۔
کدے کدے تاں مان کسے دا رکھن لئی،
چٹے بدلاں نوں وی ورھنا پیندا اے ۔
وچ ہیاتی انجھ دے موڑ وی آؤندے نے،
دشمن دا وی پانی بھرنا پیندا اے ۔
جہناں دے گھر بیری 'بابا' اوہناں نوں،
کچا پکا روڑا جرنا پیندا اے ۔
سیما علی
لائبریرین
میری اگّ دے اتے اپنی پا کے اگّ ۔
کدھر چلے بھامبڑ بنا کے میری اگّ ۔
دیوے نال نئیں جانا ایس ہنیرے نے،
رکھ تلی تے اپنے دل نوں لا کے اگّ ۔
ایہدے ورگی دوزخ دی وی ہونی نئیں،
چلے جیہڑی ایتھے اسیں ہنڈھا کے اگّ ۔
بلے نالوں ہتھ اگیرے جاواںگا،
جد میں نچیا اپنے پیریں پا کے اگّ ۔
قبلہ سدھا کر لؤ اپنا چودھریؤ،
جنتا نکل پوے نہ کدھرے کھا کے اگّ ۔
دتی ڈھلّ تے تیرے امبر ساڑیگی،
رکھی جیہڑی سینے وچ دبا کے اگّ ۔
کھیڑے جیہڑی بالی مینوں ساڑن لئی،
پرتانگا میں ونجھلی نال بجھا کے اگّ ۔
میں کی 'بابا نجمی' تیرے چلھے دی،
روز بھراواں وی نہیں بالنی آ کے اگّ ۔
کدھر چلے بھامبڑ بنا کے میری اگّ ۔
دیوے نال نئیں جانا ایس ہنیرے نے،
رکھ تلی تے اپنے دل نوں لا کے اگّ ۔
ایہدے ورگی دوزخ دی وی ہونی نئیں،
چلے جیہڑی ایتھے اسیں ہنڈھا کے اگّ ۔
بلے نالوں ہتھ اگیرے جاواںگا،
جد میں نچیا اپنے پیریں پا کے اگّ ۔
قبلہ سدھا کر لؤ اپنا چودھریؤ،
جنتا نکل پوے نہ کدھرے کھا کے اگّ ۔
دتی ڈھلّ تے تیرے امبر ساڑیگی،
رکھی جیہڑی سینے وچ دبا کے اگّ ۔
کھیڑے جیہڑی بالی مینوں ساڑن لئی،
پرتانگا میں ونجھلی نال بجھا کے اگّ ۔
میں کی 'بابا نجمی' تیرے چلھے دی،
روز بھراواں وی نہیں بالنی آ کے اگّ ۔
سیما علی
لائبریرین
مٹی پانی سچا اکو پکیاں وی اک بھٹھے ۔
ایہہ کیوں نالی وچ نے لگیاں اوہ کیوں محل دے متھے ۔
ماڑے نوں وکھ بنھن نالوں تگڑے دے سنگ بھنو،
سانجھی کھرلی وچوں جیہڑا کھان نہیں دیندا پٹھے ۔
ساڈے وچ کمی اے کہڑی سانوں آکھو کمیں،
ساڈے نال کھلو کے ویکھن راجے چیمے چٹھے ۔
پرھیا دے وچّ تاں جاواںگا شرط میری جے منوں،
کسے وی اک دی خاطر اوتھے منجا کوئی نہ ڈٹھے ۔
خبرے کہڑے کچے کوٹھے ڈھہن دی پھیر اے واری،
اسماناں تے کالے بدل پھر ہو گئے نے کٹھے
ایہہ کیوں نالی وچ نے لگیاں اوہ کیوں محل دے متھے ۔
ماڑے نوں وکھ بنھن نالوں تگڑے دے سنگ بھنو،
سانجھی کھرلی وچوں جیہڑا کھان نہیں دیندا پٹھے ۔
ساڈے وچ کمی اے کہڑی سانوں آکھو کمیں،
ساڈے نال کھلو کے ویکھن راجے چیمے چٹھے ۔
پرھیا دے وچّ تاں جاواںگا شرط میری جے منوں،
کسے وی اک دی خاطر اوتھے منجا کوئی نہ ڈٹھے ۔
خبرے کہڑے کچے کوٹھے ڈھہن دی پھیر اے واری،
اسماناں تے کالے بدل پھر ہو گئے نے کٹھے
سیما علی
لائبریرین
جھگیاں وچ وی پھیرا پا کے ویکھ لوے ۔
ساڈی وی تے پیڑ ونڈا کے ویکھ لوے ۔
جنھیں حالے تیک سمندر تکیا نہیں،
اوہنوں آکھو (میرے اندر) آ کے ویکھ لوے ۔
میرے مڑھکے نال کھلوتا تاج محل،
جھوٹھا واں تے گلّ کروا کے ویکھ لوے ۔
میرے دم نال گٹکے ویہڑا مکے دا،
مینوں وچوں پرھاں ہٹا کے ویکھ لوے ۔
ساڈی اک اک جھگی اک مسودا اے،
سخنوراں چوں کوئی وی جا کے ویکھ لوے ۔
تیرے پتر وانگوں میرا پتر وی،
لمبڑدارا بستا پا کے ویکھ لوے ۔
میرا اک اک مصرعہ دکھ زمانے دا،
میرا کوئی وی شعر؎ سنا کے ویکھ لوے ۔
ساڈی وی تے پیڑ ونڈا کے ویکھ لوے ۔
جنھیں حالے تیک سمندر تکیا نہیں،
اوہنوں آکھو (میرے اندر) آ کے ویکھ لوے ۔
میرے مڑھکے نال کھلوتا تاج محل،
جھوٹھا واں تے گلّ کروا کے ویکھ لوے ۔
میرے دم نال گٹکے ویہڑا مکے دا،
مینوں وچوں پرھاں ہٹا کے ویکھ لوے ۔
ساڈی اک اک جھگی اک مسودا اے،
سخنوراں چوں کوئی وی جا کے ویکھ لوے ۔
تیرے پتر وانگوں میرا پتر وی،
لمبڑدارا بستا پا کے ویکھ لوے ۔
میرا اک اک مصرعہ دکھ زمانے دا،
میرا کوئی وی شعر؎ سنا کے ویکھ لوے ۔
سیما علی
لائبریرین
جھکھڑاں اگے تاہیوں اڑیا ہویا واں |
لوکاں نالوں وکھ نہ کھڑیا ہویا واں |
اج وی جہڑے کہن قصیدے حاکم دے،
اوہناں شاعراں کولوں سڑیا ہویا واں |
جہڑے نال ٹرے سن، کدھر ٹر گئے نے،
وکھتاں نوں میں 'کلا' پھڑیا ہویا واں |
اک دوجے دیاں لاشاں اتے بھڑکن لوک،
ربا! کہڑی نگری وڑیا ہویا واں |
نندیا کنجھ کراں نہ کانیاں ونڈاں دی،
بلہے دے مدرسے پڑھیا ہویا واں |
تکڑی پھڑ کے جو وی ڈنڈی ماریگا،
سمجھو اوہدے نال میں لڑیا ہویا واں
لوکاں نالوں وکھ نہ کھڑیا ہویا واں |
اج وی جہڑے کہن قصیدے حاکم دے،
اوہناں شاعراں کولوں سڑیا ہویا واں |
جہڑے نال ٹرے سن، کدھر ٹر گئے نے،
وکھتاں نوں میں 'کلا' پھڑیا ہویا واں |
اک دوجے دیاں لاشاں اتے بھڑکن لوک،
ربا! کہڑی نگری وڑیا ہویا واں |
نندیا کنجھ کراں نہ کانیاں ونڈاں دی،
بلہے دے مدرسے پڑھیا ہویا واں |
تکڑی پھڑ کے جو وی ڈنڈی ماریگا،
سمجھو اوہدے نال میں لڑیا ہویا واں
شمشاد
لائبریرین
چپ چپیتے
ساون دیاں راتاں وچ مینہہ لہہ پیندا اے
ہسٹر اندر ہفیاں اساں نہیں کدیں سوچیا
بدل کتھوں ٹرے نیں کتھے ورھ پئے نیں
اک دم ٹھنڈیاں کتھوں ہوائیں جھلیاں نیں
کنیاں تار قطاریں کیکن جڑیاں نیں
سکیاں ویہناں اندر ہڑھ کیوں چڑھ پئے نیں
نالدیاں اتے کھج کھج بہندیاں
نکی نکی اتے کھج کھج بہندیاں
نکی نکی ڈھواڈھوئی وچ آپنے آپ توں بے دل ہوندیاں
ساون دیاں راتاں دا اسانوں خیال کدے نہیں آیا
نجم حسین سید
ساون دیاں راتاں وچ مینہہ لہہ پیندا اے
ہسٹر اندر ہفیاں اساں نہیں کدیں سوچیا
بدل کتھوں ٹرے نیں کتھے ورھ پئے نیں
اک دم ٹھنڈیاں کتھوں ہوائیں جھلیاں نیں
کنیاں تار قطاریں کیکن جڑیاں نیں
سکیاں ویہناں اندر ہڑھ کیوں چڑھ پئے نیں
نالدیاں اتے کھج کھج بہندیاں
نکی نکی اتے کھج کھج بہندیاں
نکی نکی ڈھواڈھوئی وچ آپنے آپ توں بے دل ہوندیاں
ساون دیاں راتاں دا اسانوں خیال کدے نہیں آیا
نجم حسین سید
ام عبدالوھاب
محفلین
ہنجواں دا اے مینہہ پیندا تے، اکھیاں دے پرنالے وگدے
اتھرو ٹپ ٹپ پانی دیندے،دکھ دے باغ نیں پھُلدے پھلدے
سجناں باجھ حیاتی دوزخ،بھانویں لکھ پیاں مہکن کلیاں
جے تانگھ نہ ہووے یار ملن دی،عاشق نہیئوں مرنوں ٹلدے
دوروں تے بڑے رسیلے لگدے، مٹھے وانگ شکر دے
جد چکھیا تے پتہ ایہہ لگیا،ایہہ تے پھل نیں کوڑی ول دے
شہنشاہواں دے نسب نیں وکھرے،تے وکھرے نسب فقیراں
مچھلیاں وچ وی رہ کے ڈڈو،نیئں راجے ھوندے جل دے
بچپن دے نیں چار دیہاڑے،تے جوانی دی عمر وی تھوڑی
سورج نکل کے دھپ چڑھی،تے پرچھاویں جیویں نی ڈھلدے
عزت،رزق،اولاد کسے دی،ویکھ سدا خوش ھوویں۔۔۔۔۔
حسد دی اگ وی لگدی ویکھی،کجھ ویکھے اندروں بلدے۔۔۔
امِ عبدالوھاب
اتھرو ٹپ ٹپ پانی دیندے،دکھ دے باغ نیں پھُلدے پھلدے
سجناں باجھ حیاتی دوزخ،بھانویں لکھ پیاں مہکن کلیاں
جے تانگھ نہ ہووے یار ملن دی،عاشق نہیئوں مرنوں ٹلدے
دوروں تے بڑے رسیلے لگدے، مٹھے وانگ شکر دے
جد چکھیا تے پتہ ایہہ لگیا،ایہہ تے پھل نیں کوڑی ول دے
شہنشاہواں دے نسب نیں وکھرے،تے وکھرے نسب فقیراں
مچھلیاں وچ وی رہ کے ڈڈو،نیئں راجے ھوندے جل دے
بچپن دے نیں چار دیہاڑے،تے جوانی دی عمر وی تھوڑی
سورج نکل کے دھپ چڑھی،تے پرچھاویں جیویں نی ڈھلدے
عزت،رزق،اولاد کسے دی،ویکھ سدا خوش ھوویں۔۔۔۔۔
حسد دی اگ وی لگدی ویکھی،کجھ ویکھے اندروں بلدے۔۔۔
ام عبدالوھاب
محفلین
تسی پسند کیتا،تہاڈا بہت شکریہ۔
کجھ تھوڑا جہیا لکھیا تے ہویا ہے،جے لبھ گیا تے ضرور لگاواں گی ان شاء اللہ
ام عبدالوھاب
محفلین
شمشاد،تہاڈی فرمائش تے اک نکی جہئی نظم
ھجر دا ہنیرا تے سوچاں دی نیری
عشقے چ رل گئی جند جان میری۔
امیداں دی چُنری سر تے میں لےکے
تینوں رب توں میں منگاں سجدے چو پے کے
وچھوڑے دی تسبیح تے یاداں دے دانے
دِن گِن گِن پروئے،کوئی نہ جانے
دُعاواں دے پنچھی،اُڈ دے ای جاندے
حال دلاں دا، اوتھے جا سناندے
اُڈیکاں دا دِیوا تے ہنجواں دا تیل اے
رب نے کرانا ،ہن ساڈا میل اے۔
ام عبدالوھاب
ھجر دا ہنیرا تے سوچاں دی نیری
عشقے چ رل گئی جند جان میری۔
امیداں دی چُنری سر تے میں لےکے
تینوں رب توں میں منگاں سجدے چو پے کے
وچھوڑے دی تسبیح تے یاداں دے دانے
دِن گِن گِن پروئے،کوئی نہ جانے
دُعاواں دے پنچھی،اُڈ دے ای جاندے
حال دلاں دا، اوتھے جا سناندے
اُڈیکاں دا دِیوا تے ہنجواں دا تیل اے
رب نے کرانا ،ہن ساڈا میل اے۔