گُلِ یاسمیں
لائبریرین
روز ازل تُوں ننگے پِنڈے آندا ایس جہانے
اِک کفن دی خاطر بندہ کِنّاں پینڈا کردا اے
اِک کفن دی خاطر بندہ کِنّاں پینڈا کردا اے
پنجابی پسندیدہ اشعار
- صاحب لڑی شمشاد خان
- تاریخ ابتداء
شمشاد
لائبریرین
ہو وے پئ تقصیر کسے دی دکھ پیا کوئی جردا اے
بھل چک ہوندی اکھیاں کولوں دل جرمانے بھر دا اے
چین کسے تھاں لین ناں دیوے چنگا چیتر چڑھیا اے
دھپے چنگاں مارن لگدا چھانویں پنڈا ٹھر دا اے
ملک عدم توں ننگے پنڈے آندے ایس جہانے
بندہ اک کفن دی خاطر کناں پینڈا کردا اے
منیاں میں اخلاص جئی ہن سستی چیز ناں کوئی
اوہوں کجھ میں لے کے آیا جو کجھ مینوں سردا اے
بھل چک ہوندی اکھیاں کولوں دل جرمانے بھر دا اے
چین کسے تھاں لین ناں دیوے چنگا چیتر چڑھیا اے
دھپے چنگاں مارن لگدا چھانویں پنڈا ٹھر دا اے
ملک عدم توں ننگے پنڈے آندے ایس جہانے
بندہ اک کفن دی خاطر کناں پینڈا کردا اے
منیاں میں اخلاص جئی ہن سستی چیز ناں کوئی
اوہوں کجھ میں لے کے آیا جو کجھ مینوں سردا اے
گُلِ یاسمیں
لائبریرین
ایس دنیا دے میلے وچہ
رنگ رنگ دے کھیڈ تماشے
کوئی بُکاں بھر بھر رووے
کسے دے ڈھلدے ہاسے
کسے دوالے رونق چوکھی
کوئی اے کلم کلّا
کسے دا کھیسہ نوٹاں بھریا
کسے دا خالی پلّا
رنگ رنگ دے کھیڈ تماشے
کوئی بُکاں بھر بھر رووے
کسے دے ڈھلدے ہاسے
کسے دوالے رونق چوکھی
کوئی اے کلم کلّا
کسے دا کھیسہ نوٹاں بھریا
کسے دا خالی پلّا
شمشاد
لائبریرین
سن کے تیرا فون وے ماہی
ودھ جاندا اے خون وے ماہی
بھانویں چر کا آیا فر وی
میں تیری ممنوں وے ماہی
کر کے مٹھیاں مٹھیاں گلاں
دل نوں ملے سکون وے ماہی
مارچ دا توں وعدہ کیتا
لنگدا جاوے جون وے ماہی
یار توں یار جدا ناں ہووے
بن جئے کدی قانون وے ماہی
سانوں غیراں دے وس پا کے
جا وسیاں اے رنگون وے ماہی
ودھ جاندا اے خون وے ماہی
بھانویں چر کا آیا فر وی
میں تیری ممنوں وے ماہی
کر کے مٹھیاں مٹھیاں گلاں
دل نوں ملے سکون وے ماہی
مارچ دا توں وعدہ کیتا
لنگدا جاوے جون وے ماہی
یار توں یار جدا ناں ہووے
بن جئے کدی قانون وے ماہی
سانوں غیراں دے وس پا کے
جا وسیاں اے رنگون وے ماہی
گُلِ یاسمیں
لائبریرین
ڈھا کے صدراں دے محل مینارے اسی مُڑ وطناں توں دور چلے
مار چُپ دی بُکل اپنا آپ لکویا ، اسی ہو کے ڈاہڈے مجبور چلے
مار چُپ دی بُکل اپنا آپ لکویا ، اسی ہو کے ڈاہڈے مجبور چلے
شمشاد
لائبریرین
سبھ توں سوہنا جگ توں وکھرا چیت بہاراں وانگوں
میرے لئی تے پِنڈ سی میرا گوڑھے یاراں وانگوں
وٹ تے ٹریاں انج لگدا سی جیوں جنتاں وچ آ گئے
کھڑ کھڑ ہسدے پھل سرہوں دے جد مٹیاراں وانگوں
کیہ تلواری نک تے قسمے پنڈ دی اک اک رُت دی
سیباں ورگی ٹھوڑی سی تے دند اناراں وانگوں
لہندے ولوں چڑھدے ٹر گئے‘ چڑھدے ولوں لہندے
اک تھاں چوگاں چگدے سن جو رل کے ڈاراں وانگوں
سوچ رہیا واں اِک دُوجے دے کسراں ویری ہو گئے
ہسدے ہسدے نِت ملدے سن جو دل داراں وانگوں
وسدا رہے پنجاب اساڈا جہدا اک اک واسی
میرے لئی اے پِیراں ولیاں تے اوتاراں وانگوں
جد وی آون سجناں لئی اے ہر ویلے ای سندھوؔ
مسجد ورگی اکھ اساڈی دل درباراں وانگوں
ارشاد سندهو
میرے لئی تے پِنڈ سی میرا گوڑھے یاراں وانگوں
وٹ تے ٹریاں انج لگدا سی جیوں جنتاں وچ آ گئے
کھڑ کھڑ ہسدے پھل سرہوں دے جد مٹیاراں وانگوں
کیہ تلواری نک تے قسمے پنڈ دی اک اک رُت دی
سیباں ورگی ٹھوڑی سی تے دند اناراں وانگوں
لہندے ولوں چڑھدے ٹر گئے‘ چڑھدے ولوں لہندے
اک تھاں چوگاں چگدے سن جو رل کے ڈاراں وانگوں
سوچ رہیا واں اِک دُوجے دے کسراں ویری ہو گئے
ہسدے ہسدے نِت ملدے سن جو دل داراں وانگوں
وسدا رہے پنجاب اساڈا جہدا اک اک واسی
میرے لئی اے پِیراں ولیاں تے اوتاراں وانگوں
جد وی آون سجناں لئی اے ہر ویلے ای سندھوؔ
مسجد ورگی اکھ اساڈی دل درباراں وانگوں
ارشاد سندهو
عبدالقیوم چوہدری
محفلین
اُنج اینھوں ’پرمزاح‘ دی ریٹنگ ملنی چاہی دی سی۔ سواد آیا پڑھ کے۔
سیما علی
لائبریرین
1. جہڑی بوٹی دل وچّ لائی
جہڑی بوٹی دل وچّ لائی، اوہ بوٹی اج پھل گئی اے ۔
رو رو کے جو لکڑی سکی، عشقَ دی اگّ وچّ بل گئی اے ۔
لمیاں عمراں دے پینڈے وی، آخر نوں مکّ جاندے نے،
کی ہویا جے تیری اک، جوانی ایتھے ڈھل گئی اے ۔
میرا دوش نہیں اے کوئی، جد تکّ ہویا چپّ رہا،
کنوں-کنیں لکدی-چھپدی، بھرے-بازار 'چ گلّ گئی اے ۔
ایویں نہیں پئے دیوے بلدے، ایویں نہیں پئے جھنڈے جھلدے،
روضیاں والیاں قبراں دے وچّ، تیرے عشقَ دی چھلّ گئی اے ۔
چپ چپیتیاں زہر نوں پیتا، 'واصف نے بدنام نہ کیتا،
مینوں دیکھ کے دنیاں دی گلّ، آپے تیرے ولّ گئی اے
جہڑی بوٹی دل وچّ لائی، اوہ بوٹی اج پھل گئی اے ۔
رو رو کے جو لکڑی سکی، عشقَ دی اگّ وچّ بل گئی اے ۔
لمیاں عمراں دے پینڈے وی، آخر نوں مکّ جاندے نے،
کی ہویا جے تیری اک، جوانی ایتھے ڈھل گئی اے ۔
میرا دوش نہیں اے کوئی، جد تکّ ہویا چپّ رہا،
کنوں-کنیں لکدی-چھپدی، بھرے-بازار 'چ گلّ گئی اے ۔
ایویں نہیں پئے دیوے بلدے، ایویں نہیں پئے جھنڈے جھلدے،
روضیاں والیاں قبراں دے وچّ، تیرے عشقَ دی چھلّ گئی اے ۔
چپ چپیتیاں زہر نوں پیتا، 'واصف نے بدنام نہ کیتا،
مینوں دیکھ کے دنیاں دی گلّ، آپے تیرے ولّ گئی اے
ام عبدالوھاب
محفلین
اک دعا کیتی اے ۔آمین کہہ دیو۔
۔
نبیﷺ دے روضے دا ویہڑہ اتے بدلاں دی چھاں ہووے
سنہری جالیاں ہوون جنت جہئی ٹھنڈی تھاں ہووے
زباں پڑھدی درود ہووے ،ہتھاں دے وچ قرآں ہووے
سر سجدے چ ہووے تے،نکلدی میری جاں ہووے
آمین
ام عبدالوھاب
۔
نبیﷺ دے روضے دا ویہڑہ اتے بدلاں دی چھاں ہووے
سنہری جالیاں ہوون جنت جہئی ٹھنڈی تھاں ہووے
زباں پڑھدی درود ہووے ،ہتھاں دے وچ قرآں ہووے
سر سجدے چ ہووے تے،نکلدی میری جاں ہووے
آمین
ام عبدالوھاب
آخری تدوین:
شمشاد
لائبریرین
کم دی گل اے سن کن لا کے
کج نئیں لبھدا دور وی جا کے
اوہ سدا لئی کھجل ہویا
ورثہ جیہڑا گیا بھلا کے
پنڈاں وچوں پٹے ڈیرے
شہراں دے وچ گھر بنا کے
الف انار دی پٹی بھل گئے
اے،بی،سی دے قاعدے چا کے
شہراں تیری پگ وی لا لئی
بیٹھا رو ہن مان ونجا کے
تینوں کنک دا رنگ وی بھلیا
ملاں والا آٹا کھا کے
کسے نئیں اوتھے دکھ ونڈانا
دیس پرائے بیٹھا جا کے
ایتھے چاچے،تائے تے پھوپھیاں
اوتھے دس ہاں کوئی بنا کے
صاف شفاف ہوا توں گیوں
انجن والا دھواں کھا کے
کم نوں سارے ملدے تینوں
ویکھ لویں پاویں آزما کے
سڑکاں کولوں لکھ سہانیاں
پنڈ دیاں گلیاں ویکھ لے آکے
پیپسی،کوک،تے فانٹا کج نئیں
کھوئی دے پانی اگے آ کے
ناز میں تیریاں راہوں ویکھاں
بوہڑ دی چھاویں منجا ڈھا کے
کج نئیں لبھدا دور وی جا کے
اوہ سدا لئی کھجل ہویا
ورثہ جیہڑا گیا بھلا کے
پنڈاں وچوں پٹے ڈیرے
شہراں دے وچ گھر بنا کے
الف انار دی پٹی بھل گئے
اے،بی،سی دے قاعدے چا کے
شہراں تیری پگ وی لا لئی
بیٹھا رو ہن مان ونجا کے
تینوں کنک دا رنگ وی بھلیا
ملاں والا آٹا کھا کے
کسے نئیں اوتھے دکھ ونڈانا
دیس پرائے بیٹھا جا کے
ایتھے چاچے،تائے تے پھوپھیاں
اوتھے دس ہاں کوئی بنا کے
صاف شفاف ہوا توں گیوں
انجن والا دھواں کھا کے
کم نوں سارے ملدے تینوں
ویکھ لویں پاویں آزما کے
سڑکاں کولوں لکھ سہانیاں
پنڈ دیاں گلیاں ویکھ لے آکے
پیپسی،کوک،تے فانٹا کج نئیں
کھوئی دے پانی اگے آ کے
ناز میں تیریاں راہوں ویکھاں
بوہڑ دی چھاویں منجا ڈھا کے
شمشاد
لائبریرین
اکھیاں نیں کشکول وے سجنا
در درشن دا کھول وے سجنا
تکڑی دے وچ رکھ جفا نوں
ہنجو میرے تول وے سجنا
عشق ترے دی لگّی بولی
میں وکی بن مول وے سجنا
ہتھ نے غیر دے ہتھاں وچ
انج نہ سانوں رول وے سجنا
اکھیاں دے وچ لکھّاں طعنے
کُجھ تے مونہوں بول وے سجنا
پَنڈ غماں دی سر تے چا ئی
گل پیا وجّے ڈھول وے سجنا
آخری ہچکی لگّی مینوں
ہُن تے آجا کول وے سجنا
در درشن دا کھول وے سجنا
تکڑی دے وچ رکھ جفا نوں
ہنجو میرے تول وے سجنا
عشق ترے دی لگّی بولی
میں وکی بن مول وے سجنا
ہتھ نے غیر دے ہتھاں وچ
انج نہ سانوں رول وے سجنا
اکھیاں دے وچ لکھّاں طعنے
کُجھ تے مونہوں بول وے سجنا
پَنڈ غماں دی سر تے چا ئی
گل پیا وجّے ڈھول وے سجنا
آخری ہچکی لگّی مینوں
ہُن تے آجا کول وے سجنا
شمشاد
لائبریرین
سبھ توں سوہنا جگ توں وکھرا چیت بہاراں وانگوں
میرے لئی تے پِنڈ سی میرا گوڑھے یاراں وانگوں
وٹ تے ٹریاں انج لگدا سی جیوں جنتاں وچ آ گئے
کھڑ کھڑ ہسدے پھل سرہوں دے جد مٹیاراں وانگوں
کیہ تلواری نک تے قسمے پنڈ دی اک اک رُت دی
سیباں ورگی ٹھوڑی سی تے دند اناراں وانگوں
لہندے ولوں چڑھدے ٹر گئے‘ چڑھدے ولوں لہندے
اک تھاں چوگاں چگدے سن جو رل کے ڈاراں وانگوں
سوچ رہیا واں اِک دُوجے دے کسراں ویری ہو گئے
ہسدے ہسدے نِت ملدے سن جو دل داراں وانگوں
وسدا رہے پنجاب اساڈا جہدا اک اک واسی
میرے لئی اے پِیراں ولیاں تے اوتاراں وانگوں
جد وی آون سجناں لئی اے ہر ویلے ای سندھوؔ
مسجد ورگی اکھ اساڈی دل درباراں وانگوں
ارشاد سندهو
میرے لئی تے پِنڈ سی میرا گوڑھے یاراں وانگوں
وٹ تے ٹریاں انج لگدا سی جیوں جنتاں وچ آ گئے
کھڑ کھڑ ہسدے پھل سرہوں دے جد مٹیاراں وانگوں
کیہ تلواری نک تے قسمے پنڈ دی اک اک رُت دی
سیباں ورگی ٹھوڑی سی تے دند اناراں وانگوں
لہندے ولوں چڑھدے ٹر گئے‘ چڑھدے ولوں لہندے
اک تھاں چوگاں چگدے سن جو رل کے ڈاراں وانگوں
سوچ رہیا واں اِک دُوجے دے کسراں ویری ہو گئے
ہسدے ہسدے نِت ملدے سن جو دل داراں وانگوں
وسدا رہے پنجاب اساڈا جہدا اک اک واسی
میرے لئی اے پِیراں ولیاں تے اوتاراں وانگوں
جد وی آون سجناں لئی اے ہر ویلے ای سندھوؔ
مسجد ورگی اکھ اساڈی دل درباراں وانگوں
ارشاد سندهو
شمشاد
لائبریرین
تھاں تھاں رب دی رحمت وسدی کِردا نور سویرے
اج وی آؤندا ساڈے پِنڈ وچ ویکھ سرور سویرے
میں سُنیا جد پتراں پڑھیاں پاک نبی دیاں نعتاں
اللہ اللہ کردا سی ہر رُکھ دا بور سویرے
اوہدا وِرد پکاؤندے پنچھی چوگاں لئی اُڈ جاندے
اوہدی آس تے ٹُر پیندے نیں سبھ مزدور سویرے
قسمے اِک اِک گھر تے قسمے اِک ویڑھے اندر
روز توحیدی تپدا ڈِٹھا میں تندور سویرے
میری جنتی ماں سی قسمے روز مصلّےاُتوں
اُٹھدی پاک دروداں والا بھر کے پور سویرے
آ کے ویکھ نمازاں پڑھدے اج وی اِک مسیتے
ساڈے پنِڈ دے تگڑے ماڑے تے مجبور سویرے
رب سلامت رکھے سندھو چانن ساڈے پِنڈ دا
رب کرے نہ ہون کدی وی ساتھوں دور سویرے
اج وی آؤندا ساڈے پِنڈ وچ ویکھ سرور سویرے
میں سُنیا جد پتراں پڑھیاں پاک نبی دیاں نعتاں
اللہ اللہ کردا سی ہر رُکھ دا بور سویرے
اوہدا وِرد پکاؤندے پنچھی چوگاں لئی اُڈ جاندے
اوہدی آس تے ٹُر پیندے نیں سبھ مزدور سویرے
قسمے اِک اِک گھر تے قسمے اِک ویڑھے اندر
روز توحیدی تپدا ڈِٹھا میں تندور سویرے
میری جنتی ماں سی قسمے روز مصلّےاُتوں
اُٹھدی پاک دروداں والا بھر کے پور سویرے
آ کے ویکھ نمازاں پڑھدے اج وی اِک مسیتے
ساڈے پنِڈ دے تگڑے ماڑے تے مجبور سویرے
رب سلامت رکھے سندھو چانن ساڈے پِنڈ دا
رب کرے نہ ہون کدی وی ساتھوں دور سویرے
شمشاد
لائبریرین
مُک گئیاں نے ساہواں ہاواں رہ گئیاں
یاداں چُکدیاں چُکدیاں باہواں رہ گئیاں
باؤ سارے شہراں دے وچ جا وسّے
پنڈاں دے وچ کَلیاں ماواں رہ گئیاں
میماں پنڈ دے مُنڈے اپنے کر لے سن
ہائے مسیریں تکدیاں راہواں رہ گئیاں
پپل، ٹاہلی، بوڑھ نہ ڈھارا بوٹے دا
ناں اوہ سنگنے رُکھ نہ چھاواں رہ گئیاں
لَسی ساگ تے مکھن توے دی روٹی تے
لاڈ وراگ تے نہ اوہ چاہواں رہ گئیاں
جاندی واری پُتر مِل کے نئیں ٹُریا
میریاں باہواں وچ دعاواں رہ گئیاں
جتھے بہہ کے سارے دُکھ ونڈاندے سی
کتھے یار صغیر اوہ تھاواں رہ گئیاں
(صغیر احمد صغیر)
یاداں چُکدیاں چُکدیاں باہواں رہ گئیاں
باؤ سارے شہراں دے وچ جا وسّے
پنڈاں دے وچ کَلیاں ماواں رہ گئیاں
میماں پنڈ دے مُنڈے اپنے کر لے سن
ہائے مسیریں تکدیاں راہواں رہ گئیاں
پپل، ٹاہلی، بوڑھ نہ ڈھارا بوٹے دا
ناں اوہ سنگنے رُکھ نہ چھاواں رہ گئیاں
لَسی ساگ تے مکھن توے دی روٹی تے
لاڈ وراگ تے نہ اوہ چاہواں رہ گئیاں
جاندی واری پُتر مِل کے نئیں ٹُریا
میریاں باہواں وچ دعاواں رہ گئیاں
جتھے بہہ کے سارے دُکھ ونڈاندے سی
کتھے یار صغیر اوہ تھاواں رہ گئیاں
(صغیر احمد صغیر)
شمشاد
لائبریرین
ساڈا کومل دل توڑ كے تینوں کی ملیا
ایس پھل نوں مروڑ كے تینوں کی ملیا
میرا دل تے کچ وانگوں نازک سی
اے بے سہارہ چھوڑ كے تینوں کی ملیا
اسی تے تینوں پلکان طے بٹھای رکھیا
ساڈے تو مکھ موڑ كے تینوں کی ملیا
سانو پتہ نیئں کس دی نظر کھا گئی
ساڈی جوڑی توڑ كے تینوں کی ملیا
غماں دی گھمن گیری چ بیڑی پھسا كے
مینوں عشق سمندر کلا چھوڑ كے تینوں کی ملیا
(محمد اصغر میر پوری)
ایس پھل نوں مروڑ كے تینوں کی ملیا
میرا دل تے کچ وانگوں نازک سی
اے بے سہارہ چھوڑ كے تینوں کی ملیا
اسی تے تینوں پلکان طے بٹھای رکھیا
ساڈے تو مکھ موڑ كے تینوں کی ملیا
سانو پتہ نیئں کس دی نظر کھا گئی
ساڈی جوڑی توڑ كے تینوں کی ملیا
غماں دی گھمن گیری چ بیڑی پھسا كے
مینوں عشق سمندر کلا چھوڑ كے تینوں کی ملیا
(محمد اصغر میر پوری)