Saraah
محفلین
سجن بن راتاں ہوئیاں وڈیاں
رانجھا جوگی، میں جو گیانی،کملی کر کرسڈی آں
ماس جھڑے،جھڑ پنجر ہویا، کڑکن لگیاں ہڈیاں
میں ایانی،نیہوں کی جاناں،برہوں تناواں گڈیاں
کہے حسین فقیر سائیں دا، دامن تیرے میں لگی آں
اوکھے لفظاں دے معنے
سجن : محبوب
وڈیاں: لمی
سڈیاں: سدی گئی ہاں
کڑکن لگیاں ہڈیاں: ہڈیاں ناطاقتی پاروں کڑکڑ کرن لگی آں۔
ایانی: نکی عمر دی بالڑی۔
نیہوں کی جاناں: محبت نوں کیہ جاناں۔
برہوں: جدائی
تناواں: پتنگ دی ڈور۔
(92)
گھڑی اِک دے مجمان مُسافر، پئیاں تاں رہسن جائیں
کوٹاں دے سکدار سنیندے' اکھیں دِسدے ناہیں
چھوڑ تکبر،پکڑ حلیمی، کو کہیں دا ناہیں
کہے حسین فقیر نمانا، ھر دم سائیں سائیں
اوکھے لفظاں دے معنے
مجمان: پروہنا
کوٹاں: قلعیاں
سکدار: حاکم
دسدے ناہیں:نظر نہیں آوندے
(93)
دو یار جیہناں نوں عشق،تیہناں کتن کیہا۔ البیلی کیوں کتے
لگا عشق چُکی مصلاحت،بسریاں پنج ستے
میری تے ماہی دی پریت چروکی،جاں سر آہے نہ چھتے
کہے حسین فقیر نمانا' نین سائیں نال رتے
اوکھے لفظاں دے معنے
وو: اے
جیہناں: جناں نوں
تیہناں: اوہناں نوں
کتن کیہا: اوہناں نوں کتن نال کیہہ لگ
البیلی: خش مزاج۔ بے پروا۔
مصلاحت : مصلحت۔ چنگے ماڑے دی تمیز
بسریاں : بھل گئیاں
گھتے: ڈالے
پریت: محبت
چروکی: بوہت مدت دی۔
جاں سر آہے نہ چھتے : جدوں حالی سر تے وی وال نہ آئے سن۔
نین: اکھیاں
رتے: لہو وچ لبڑیا ہویا۔
(94)
ایہو بندی ہے گل ' سجن نال میلا کرئیے
خوار پڑا' متررانجھن' سارے بابلئے میں ترئیے
بھوسا گر' بکھڑا ات بھاری' سادھاں دے بیڑے چڑھیئے
سائیں کارن جوگن ہوواں، کرئیے جو کجھ سرئیے
لکھ ٹکا شرینی دیواں' جے شوہ پیارا ورئیے
ملیا یار ہوئی روشنائی' دم شکرانے دا بھرئیے
کہے حسین حیاتی لوڑیں تاں جیوندیاں اِی مرئیے
اوکھے لفظاں دے معنے
میلا کرئیے: ملاقات کرئیے
بندی ہے: طے ہویا ہے۔
مِتر رانجھن: محبوب
نیں : ندی
بھوساگر: خوفناک سمندر
بکھڑا ات بھاری: بوہت خراب
سادھاں: درویشاں۔ اللہ والیاں
سریے : جو کجھ ہو سکدا ہے۔
وریے: آئے
حیاتی لوڑیں : زندگی چاہویں
(95)
سائیں سائیں کریندیاں' ماں پیو ہوڑیندیاں کوئی نیہوڑا لائیو!
ول گھر ونجن کیہاوے ماہیا
ہیرے نوں عِشق چروکا آہا' جاں آہی دُدھ واتی
وچ پنگھوڑے دے پئی تڑفے' ویدن رتی نہ جاتی
برہوں قصائی' تن انتروڑیا' گھُن کہاوتی کاتی
سیاں ورہیاں زحمت جاوے' جے رانجھن پاوے جھاتی
چھلت پڑی تن رانجھن والی' محرم ہوئی سوئی پُٹے
لکھ لکھ سُوئیاں تے لکھ نہیرن' لکھ زبوراں تُٹے
لکھ لکھ ملا تے لکھ قاضی' لکھ علم پڑھے پڑھ ہُٹے
جے ٹک رانجھا درس دکھاوے' تاں ہیر عذابوں چھُٹے
شاہ حسین فقیر سناوے' رانجھے باجھوں برہوں ستاوے
جے ملساں تاں شانت آوے
اوکھے لفظاں دے معنے
ہوڑیندیاں : روکدے
نیہوڑا: دل
دُدھ واتی: دُدھ پیون دا زمانہ
ویدن: ویکھنا
رتی: کجھ
جاتی : سمجھ آئی
بِرہوں قصائی: ہجر دا قصائی
انتر: اندر
سیاں وریاں: سیکڑیاں ورہے۔
چھلت: پھانس
پُٹے: کڈے
نہیرن: نونہہ کٹن والی۔
زبور: زنبور ۔کیل پُٹن والا آلہ
رانجھا جوگی، میں جو گیانی،کملی کر کرسڈی آں
ماس جھڑے،جھڑ پنجر ہویا، کڑکن لگیاں ہڈیاں
میں ایانی،نیہوں کی جاناں،برہوں تناواں گڈیاں
کہے حسین فقیر سائیں دا، دامن تیرے میں لگی آں
اوکھے لفظاں دے معنے
سجن : محبوب
وڈیاں: لمی
سڈیاں: سدی گئی ہاں
کڑکن لگیاں ہڈیاں: ہڈیاں ناطاقتی پاروں کڑکڑ کرن لگی آں۔
ایانی: نکی عمر دی بالڑی۔
نیہوں کی جاناں: محبت نوں کیہ جاناں۔
برہوں: جدائی
تناواں: پتنگ دی ڈور۔
(92)
گھڑی اِک دے مجمان مُسافر، پئیاں تاں رہسن جائیں
کوٹاں دے سکدار سنیندے' اکھیں دِسدے ناہیں
چھوڑ تکبر،پکڑ حلیمی، کو کہیں دا ناہیں
کہے حسین فقیر نمانا، ھر دم سائیں سائیں
اوکھے لفظاں دے معنے
مجمان: پروہنا
کوٹاں: قلعیاں
سکدار: حاکم
دسدے ناہیں:نظر نہیں آوندے
(93)
دو یار جیہناں نوں عشق،تیہناں کتن کیہا۔ البیلی کیوں کتے
لگا عشق چُکی مصلاحت،بسریاں پنج ستے
میری تے ماہی دی پریت چروکی،جاں سر آہے نہ چھتے
کہے حسین فقیر نمانا' نین سائیں نال رتے
اوکھے لفظاں دے معنے
وو: اے
جیہناں: جناں نوں
تیہناں: اوہناں نوں
کتن کیہا: اوہناں نوں کتن نال کیہہ لگ
البیلی: خش مزاج۔ بے پروا۔
مصلاحت : مصلحت۔ چنگے ماڑے دی تمیز
بسریاں : بھل گئیاں
گھتے: ڈالے
پریت: محبت
چروکی: بوہت مدت دی۔
جاں سر آہے نہ چھتے : جدوں حالی سر تے وی وال نہ آئے سن۔
نین: اکھیاں
رتے: لہو وچ لبڑیا ہویا۔
(94)
ایہو بندی ہے گل ' سجن نال میلا کرئیے
خوار پڑا' متررانجھن' سارے بابلئے میں ترئیے
بھوسا گر' بکھڑا ات بھاری' سادھاں دے بیڑے چڑھیئے
سائیں کارن جوگن ہوواں، کرئیے جو کجھ سرئیے
لکھ ٹکا شرینی دیواں' جے شوہ پیارا ورئیے
ملیا یار ہوئی روشنائی' دم شکرانے دا بھرئیے
کہے حسین حیاتی لوڑیں تاں جیوندیاں اِی مرئیے
اوکھے لفظاں دے معنے
میلا کرئیے: ملاقات کرئیے
بندی ہے: طے ہویا ہے۔
مِتر رانجھن: محبوب
نیں : ندی
بھوساگر: خوفناک سمندر
بکھڑا ات بھاری: بوہت خراب
سادھاں: درویشاں۔ اللہ والیاں
سریے : جو کجھ ہو سکدا ہے۔
وریے: آئے
حیاتی لوڑیں : زندگی چاہویں
(95)
سائیں سائیں کریندیاں' ماں پیو ہوڑیندیاں کوئی نیہوڑا لائیو!
ول گھر ونجن کیہاوے ماہیا
ہیرے نوں عِشق چروکا آہا' جاں آہی دُدھ واتی
وچ پنگھوڑے دے پئی تڑفے' ویدن رتی نہ جاتی
برہوں قصائی' تن انتروڑیا' گھُن کہاوتی کاتی
سیاں ورہیاں زحمت جاوے' جے رانجھن پاوے جھاتی
چھلت پڑی تن رانجھن والی' محرم ہوئی سوئی پُٹے
لکھ لکھ سُوئیاں تے لکھ نہیرن' لکھ زبوراں تُٹے
لکھ لکھ ملا تے لکھ قاضی' لکھ علم پڑھے پڑھ ہُٹے
جے ٹک رانجھا درس دکھاوے' تاں ہیر عذابوں چھُٹے
شاہ حسین فقیر سناوے' رانجھے باجھوں برہوں ستاوے
جے ملساں تاں شانت آوے
اوکھے لفظاں دے معنے
ہوڑیندیاں : روکدے
نیہوڑا: دل
دُدھ واتی: دُدھ پیون دا زمانہ
ویدن: ویکھنا
رتی: کجھ
جاتی : سمجھ آئی
بِرہوں قصائی: ہجر دا قصائی
انتر: اندر
سیاں وریاں: سیکڑیاں ورہے۔
چھلت: پھانس
پُٹے: کڈے
نہیرن: نونہہ کٹن والی۔
زبور: زنبور ۔کیل پُٹن والا آلہ
