خرد اعوان
محفلین
کلیات اسمٰعیل
صفحہ نمبر 353سراپاے من پاے تاسر بہ لرزد
کہ مجرم بدیوانِ داوربہ لرزد
زلطفت نئے خامہ گوہر فشاند
زقمرِ تو درتیغ جوہر بہ لرزد
چناں لرز از بیمِ جاہِ تو حاسد
کہ دردورِ اسلام کا فربہ لرزد
مگر دیدہ انوارِ قلبِ منیرت
کہ ہر صبح دم مہرِ خاوربہ لرزد
مرا دل بہ لرزد زبےبرگ و سازی
چناں کزسخائے تو گوہر بہ لرزد
یناسایم از جنبش و نیست جنبش
کہ پاماندہ برجاےوپیکر بہ لرزد
ہے لرزم از دستِ سرمائے ناخوش
کہ دل دادہ از شوخِ دلبر بہ لرزد
چناں حرف لرزد بہ پیشِ نگاہم
کہ اندر کف مست ساغر بہ لرزد
زسرماے دی کس بہ لرزد بسانم
مگر شاخِ عریان زصرصر بہ لرزد
چینن است حالم بہ ماہِ نومبر
دلِ من زبیمِ دسمبر بہ لرزد
بازببارید ابرباز بیامد بہار
باز نواساز کرد مرغ سرِشاخسار
بادوزیدن گرفت سبزہ چمیدن گرفت
جلوہ صدرنگِ گل جوش زدازہرکنار
باز پرندِ سحاب دامنِ گوہر فشاند
ہم بسرِ شہر ودہ ہم بسرِ کوہسار
غنچہ دہن باز کردبہرِ سپاسِ خداے
برگ ورقہا نوشت درصفتِ کردگار
تاک فتادہ ہمے مست بطرفِ چمن
سرِِوسہی سربلند گشتہ لبِ جوئبار
سنبلِ پیچاں فگند طرہ فروترزدوش
نرگسِ شہلا کشاد دیدہ بروے بہار