شو کمار بٹالوی یار اڑیا! رب کرکے مینوں پین برہوں دے کیڑے وے ( شو کماربٹالوی)

[زبیر مرزا]

برہوں دے گیت چھیڑے التباس صاحب نے تے سوچیاں درد تے برہوں دے گیت کج ہورہوجاون-
شوکماربٹالوی دا اے گیت میرے دل دی رڑک جھیا اے

یار اڑیا! رب کرکے مینوں ​

پین برہوں دے کیڑے وے!​

نیناں دے دو صندلی بوہے ​

جان سدا لئی بھیڑے وے!​

​

یاداں دا اک چھنب مٹیلا ​

سدا لئی سک جائے وے!​

کھڑیاں روپ مرے دیاں کمیاں ا​

آکوئی ڈھور تیڑ ے وے !​

​

بنھ تیتری چوون دیدے ​

جد تیرا چیتا آوے مینوں​

ایسا سرد بھراں اک ہوکا ​

ٹٹ جاون میرے بیڑے وے!​

​

ایوں کرکے میں گھر جاں اڑیا​

وچ کسیساں چیساں وے !​

جیوں گرجھاں دا ٹولا کوئی ​

مویا کرنگ دھریڑے وے!​

​

​

آساں دی پپلی رب کرکے ​

توڑ جڑھون سک جائے وے!​

ڈار شنک دے ٹوٹروواں دی ​

گولھاں باجھ مریوے وے !​

​

میرے دل دی ہر اک حسرت ​

بن واسی ٹرجائے وے ​

نت کوئی ناگ غماں دا ​

میری ہک تے کنج لہائے وے!​

​

بجھے چاؤل عمر دی گنڈھیں ​

ساہواں دے ڈلھ جاون وے !​

چاڑھ غماں دی چھجیں قسمت ​

رو رو روز چھٹیوے وے !​

​

ایسی پیڑ رچے میرے ہڈیں ​

ہو جاواں جھل والی وے!​

تاں ککراں چوں بھالن دی ​

مینوں پے جائے چاٹ اولی وے!​

​

بھاسن رات دی ہک تے تارے ​

سمدے سمدے چھالے وے!​

دسے بدلی دی ٹکڑی ​

جیوں زخم پیک اتھلی وے !​

​

سجنا! تیری بھال چ اڑیا​

ایون کر عمر ونجاواں وے !​

جیوں کوئی وچ پہاڑاں کدھرے ​

وگے کولھ اکلی وے !​

​

منگاں گل وچ پاکے بغلی ​

در در موت دی بھکھیا وے !​

اڈیاں رگڑ مراں پر مینوں ​

ملے نہ موت سولی وے !​

​

گھولی شگناں دی میری مہندی ​

یاں دودھی ہوجائے وے!​

ہر سنگر اند میرے گھر کوئی ​

پیڑپرؤہنی آئے وے!​

​

لپ کو ہنجو مٹھ کوپیڑاں ​

ہووے پیار دی پونجی وے!​

جیوں جیوں کراں عمر چوں منفی ​

تیوں تیوں ودھدی جائے وے !​

​

زندگی دی روہی وچ نت ایوں ​

ودھدیاں جان اجاڑاں وے !​

جیوں بھکھڑے دا اک پھل پک کے ​

سولاں چار بنائے وے!​

​

جیوندے جی اسیں کدے نہ ملیے​

بعد مویاں پر سجنا وے !​

پیار اساڈے دی کتھ سچڑی ​

عالم کل سنائے وے!​

 

[ماظق]

بوہت ودھیا،اک اک اکھڑ دل چیردا ہویا لگ رہیا وے۔ ​

 

[نایاب]

بہوں ودھیا کلام ۔
ہجر دے پینڈے تے ٹرنا پبھاں بھار

 

[الشفاء]

جیوندے جی اسیں کدے نہ ملیے
بعد مویاں پر سجنا وے !
پیار اساڈے دی کتھ سچڑی
عالم کل سنائے وے!
واہ۔ بہت خوب۔۔۔
ایہہ کلام پڑھ کے تے لگدائے سانوں پنجابی آؤندی ای نئیں۔۔۔

 

[امیداورمحبت]

ودھیا کلام ۔ ۔۔۔۔​