غزل مل گئی ہے آسی صاحب، فارسی اشعار میں بھی پوسٹ کر دی ہے۔
زباں ز نکتہ فرو ماند و رازِ من باقیست
بضاعتِ سخن آخر شد و سُخن باقیست
گماں مبر کہ تو چوں بگذری جہاں بگذشت
ہزار شمع بکشتند و انجمن باقیست
کسے کہ محرمِ بادِ صباست می داند
کہ با وجودِ خزاں بُوئے یاسمن باقیست
ز شکوہ ہائے جفایت دو کون پُر شد لیک
ہنوز رنگِ ادب بر رُخِ سخن باقیست
نماند قاعدۂ مہرِ کوہکن بہ جہاں
ولے عداوتِ پرویز و کوہکن باقیست
مگو کہ ہیچ تعلق نماند عرفی را
تعلقے کہ نبودش بہ خویشتن باقیست