بیت بازی

[غدیر زھرا]

بوہا باری نویں سواری مجھاں گاواں ڈنگر قلعے
آکڑ ہووے طوق قبر دا یارو عمل اساں دے ڈھلے
ڈھلی ساڈی سوچ محبت ڈھلی دین دھرم تے ٹیک
عشق نبی دا خوف خدا دا بندیا تینوں کر دؤؤ نیک

فیصل عظیم فیصل


اگلا اکھر

چا (چاؤ)

ماگھی نہاون میں چلی جو تیرتھ کر سمیان
گج گج برسے مینگھلایں رو رو کراں اشنان
ماگھ مہینے گئے او لاہنگ
نویں محبت بُہتی تاہنگ
عشق مُؤذّن دتی بانگ
پڑھاں نماز پیادی تاہنگ
دعائیں کیہہ کراں
آکھّاں پیارے میں ولّ آ
تیرے مُکھّ ویکھن دا چا
بھانویں ہور تتی نُوں تا
بُلھّا شوہ نُوں آن ملا
تیری ہو رہاں

(بلھے شاہ)

اگلا اکھر..بانگ (آذان)

 

[فیصل عظیم فیصل]

جے کر بانگاں سن سکدے ساں
رب دے بوہے جا ڈگ پیندے
پلہا(بھلا) پلہے (بھلے) ول سدے سانوں
اسیں نمانڑے پلہی (بھلی) بیہندے
دے دے اکھاں وچ کسہن (گھسن)
چک چک چہولی(جھولی) سارے کیہندے
رب اپنڑے توں میٹ کے اکھاں
اپنڑی آکڑ چمدے ریہندے
ربا رحمت کر ساڈے تے
عمراں لنگھیاں دکھاں سیہندے
جے کر بانگاں سن سکدے ساں
رب دے بوہے جا ڈگ پیندے

فیصل عظیم فیصل

اغلا اکھر آکڑ

 

[یوسف سلطان]

اُتوں لے کے تھلّے ویکھاں
تیرے جُسّے ولّے ویکھاں
کیہڑی شے دی آکڑ بندیا
کی اے تیرے پلّے ویکھاں
(نامعلوم )
اگلا اکھر :جُسّہ (جسم)

 

[فیصل عظیم فیصل]

جسا (جثہ) مٹیوں مٹی ہونا ۔ کاہدی کِڑ
دوگز تھلے جا کے سوناں ۔ کاہدی کِڑ
بول بلانی میل ملاپاں نسلاں جانڑاں
جانڑ لیا تے رو رو مرجاں ۔ کاہدی کِڑ
بندے پہکھے (بھکھے) ننگے پھردے
اکھاں شرموں ننگیاں ہویاں ۔ کاہدی کِڑ
ابے اپنی دھی نو ہتھیں مار مکایا
چار رپئیے لبھن پاہروں ۔ کاہدی کِڑ
سدا دے آسیں گلاں دے گالہڑ آہوجی
پنڈ نمانڑی پہکھی سوں گئی کاہدی کِڑ
ساری دنیا دے خبریلے چتر اسی ہاں
ساڈی دنیا آسیں لٹ لئی ۔ کاہدی کِڑ

فیصل عظیم فیصل

اغلا اکھر سیاست

 

[یوسف سلطان]

رزق، سیاست ، عشق کوِتا​

کُجھ وی خالص رہن نہ دِتا​

ساری کیڈھ ونجا بیٹھے آں​

دودھ وچ سرکہ پا بیٹھے آں​

سوچی پئے آں ہُن کی کریے​

انور مسعود
اگلا اکھر : رزق

 

[غدیر زھرا]

رزق، سیاست ، عشق کوِتا
کُجھ وی خالص رہن نہ دِتا
ساری کیڈھ ونجا بیٹھے آں
دودھ وچ سرکہ پا بیٹھے آں
سوچی پئے آں ہُن کی کریے​

انور مسعود
اگلا اکھر : رزق

نفر، غلام، کِسے دا ہووے خدمت اندر ڈِھلا
خاوند نُوں کد چنگا لگدا، جِھڑکے کر کر گِلّا
میر، وزیر، مصاحب، شاہ دے حکموں باہر ہوون
شاہ کھدیڑے غصہ کر کے ہور بھی نوکر روون
واہ وا صاحب بخشنہارا! تک تک ایڈ گناہاں
عزت رزق نہ کَھسّے ساڈا، دیندا پھیر پناہاں

(میاں محمد بخشؒ)

اگلا اکھر..روونا (رونا)

 

[فیصل عظیم فیصل]

رزق کماون نکل سویلے اینا کر
رزق کماویں تیرے وس دی گل نئیں
مالک مرضی روٹی لبھدی نیت رکھ
تینوں بندہ بنڑن دا ہالے ول نئیں
دیندا اوہو تیری کوشش کرن دا راہ
جنہوں سارے کہن توفیقاں ۔ ہل نئیں
بوٹے پیلی پہن پہراء تے بیلی تیرے
ایہہ سارے وی رزق نیں تیرا کل نئیں
یارا اوہدی ونڈ نو سمجھیں جانڑ سکیں
اوس دے اگے دینا دی وی چل نئیں

(کیوں جے ہل نال رزق نئیں لبھدا رب سچے دی تفیق نال لبھدا اے)
(ایتھے کل آنڑ والے دن دے مطبل نال نئیں لخیا بلکہ دنڑیا دے مطبل نال لخیا اے)

فیصل عظیم فیصل

اغلا اکھر
کھوہ (کنواں)

 

[فیصل عظیم فیصل]

نفر، غلام، کِسے دا ہووے خدمت اندر ڈِھلا
خاوند نُوں کد چنگا لگدا، جِھڑکے کر کر گِلّا
میر، وزیر، مصاحب، شاہ دے حکموں باہر ہوون
شاہ کھدیڑے غصہ کر کے ہور بھی نوکر روون
واہ وا صاحب بخشنہارا! تک تک ایڈ گناہاں
عزت رزق نہ کَھسّے ساڈا، دیندا پھیر پناہاں

(میاں محمد بخشؒ)

اگلا اکھر..روونا (رونا)

رونا مالک اگے ہووے عیب نئیں
بندیاں اگے رونا مندی گل بڑی
فیصل عظیم فیصل
۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔
پیہن غدیر نے لخ چھڈیا سی میتھوں پہلاں
اللہ تیری عمر چ پاوے خوشیاں چہلاں
میاں جی دا پھل عطر تے رنگ کلام
لخ دتا ای ایتھے پڑھ کے سوچاں ٹہلاں

 

[فیصل عظیم فیصل]

رونا مالک اگے ہووے عیب نئیں
بندیاں اگے رونا مندی گل بڑی
فیصل عظیم فیصل
۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔
پیہن غدیر نے لخ چھڈیا سی میتھوں پہلاں
اللہ تیری عمر چ پاوے خوشیاں چہلاں
میاں جی دا پھل عطر تے رنگ کلام
لخ دتا ای ایتھے پڑھ کے سوچاں ٹہلاں

چلو فیر ہن کھوہ تے لخو

 

[یوسف سلطان]

میں ماہی دے کُھو توُں، پانی دا گھڑا، جھول جھول کے بھرنی آں
مِل ونجے ہا ڈھولا لُگا کدائیں، دو گلاں ضروری کرنی آں

میرا دل ڈھولے نال لگ گیا اے، اے سارا سنندا جگ پیا اے
ہووے جھٹ وی اوجھل اکھیاں توں، اینج لگدا اے میں ہن مرنی آں

میں اُس دی آں، او میرا اے، مینوں اُس دے باہج اندھیرا اے
بندے کر کے پکیاں بُھل ویندےہن، ایس گل توں میں ہن ڈرنی آں

نہیں دِسیا ڈھولا اکھیاں نوں، میں دس بیٹھی ہاں سکھیاں نوں
میں تک تصویراں ڈھول دیاں، گھر بیٹھے بیٹھے ٹھرنی آں

نہ آسی فرق حیا دے وچ، میں پیار دے اس دریا دے وچ
مسعودؔ ہُن وڑ تاں بیٹھی آں، پاویں ڈُبدی آں یا ترَدی آں

اگلا اکھر: پکیاں

 

[فیصل عظیم فیصل]

پکیاں گلیاں کھمبے لا دئے
نالی ۔ نالہ ۔ گیس ۔ لوا دئے
میرا ۔۔ پتر۔۔ باراں ۔۔ پڑھیا
اوہنوں نوکر وی بنڑوا دئے
ووٹ ۔ دیاں ۔ گا اوہ نوں مترا
بھانویں ملک دی پھیتی لاہ دئے
اوہ -قانون- بنڑا-ونڑ- والا
آپے چور تے ٹھگ پہجہا دئے
اوہ- قانون - بنڑاوے - توڑے
تھانڑے ۔ دار۔ میرا بدلا دئے
پکیاں گلیاں کھمبے نالی
جیہندا کم اوہ خلع کرادئے
فیر وی آسیں منگیئے حاکم
پاکستان نوں ٹھیک چلا دئے
فیصل ساڈی قوم اے چوڈ ڈوہ
چور نوں حاکم آپ بنڑا دئے


اغلا اکھر ڈکیت

 

[فیصل عظیم فیصل]

بڑے دنڑاں توں ایہہ تہاگا ویہلا جیہا پے غیا
ڈاکو بنڑیا حاکم ساڈا چور مسیتے بیہہ غیا
رونڑا پٹنڑا پاکے آپے کرسی اتوں لاہیا سی
ویکھو گنجا وڈا چھوٹا فیر حکومت لے غیا
جیہڑا آوے ملک دی سیوا کرنے ساں پر لاہ دتا
متھے اتے چے لخیا اے قوم نوں پاغل کیہہ غیا
ملک اساڈا رن کواری ہتھ ڈکیتاں آغئی
جیہنوں مانجھی سمجھیا اوہو ٹھنڈیاں ہو کے کہہ غیا
ویخ لے کڑیئے سوچ لے رج کے مرنا تیری قسمت اے
فیر وی سفنڑے ویکھی جاویں نسنڑا باقی رہ غیا
سارے چور اچکے ڈاکو ٹھگ ڈکیت ملے سان نوں
ملک اساڈا رمز اللہ دی اللہ والا کہہ غیا
اس نال جس نے ظلم کمایا کتا ہوکے مریا جے
پتر نسل مکائی رب نے اوس دا ٹبر ٹیہہ غیا


ہ
اغلا اکھر آپے دیو. اینے دنڑاں دا کسے نئیں دتا جباب

 

[یوسف سلطان]

لَکھاں بِیر بِیری نوں لَگدے__تے جَھڑ جاندےنےکَُچے
تےجیہڑے پَکن لال مُحمد تے بس اوہیو کھاندے وَٹّے
میاں محمد بخش
اگلا اکھر:لال (سرخ)​

 

[رومانہ چوہدری]

لَکھاں بِیر بِیری نوں لَگدے__تے جَھڑ جاندےنےکَُچے
تےجیہڑے پَکن لال مُحمد تے بس اوہیو کھاندے وَٹّے
میاں محمد بخش
اگلا اکھر:لال (سرخ)​

بُلھے شاہ جاگ بِنا دُدھ نہیں جمندا​

پانویں لال ہووے کڑھ کڑھ کے​

​

 

[سیما علی]

بُلھے شاہ جاگ بِنا دُدھ نہیں جمندا
پانویں لال ہووے کڑھ کڑھ کے​

یاری عشق دے نال نہ لا بیٹھیں، اے یار بنا کے لُٹ لیندا
اَے عشق اَولڑا ڈاکو جے، بس نین ملا کے لُٹ لیندا

 

[سیما علی]

اج تک مینوں یاد ہے تیرا، ملنا جاندی واری ٭ اکھ وچ سکاں، دل وچ سکاں، لوں لوں دے وچ سکاں
لا لا بلھیاں دے نال بلھیاں، ہکاں دے نال ہکاں ٭ لام تے جاندی واری، جد ونڈیاں سن چھکاں

 

[سیما علی]

اج تک مینوں یاد ہے تیرا، ملنا جاندی واری ٭ اکھ وچ سکاں، دل وچ سکاں، لوں لوں دے وچ سکاں
لا لا بلھیاں دے نال بلھیاں، ہکاں دے نال ہکاں ٭ لام تے جاندی واری، جد ونڈیاں سن چھکاں

نہ چاہت دے جزبات الگ نہ زندگی دے کُلیات الگ
نہ ہنجواں دی برسات الگ نہ خوشیاں دے لمحات الگ

نہ مُستقبل دے خواب الگ نہ ماضی دے فِکرات الگ
نہ سوز الگ نہ ساز الگ نہ پیار بھرے نغمات الگ

 

[سیما علی]

گل ٹوک کے آپنی گل کر دائیں مینوں زور وکھینائیں زر دا
میرے جگر نوں تیریاں جھڑ کاں دا سپ ڈنگدائے روز فکر دا

دل باغی ہو کے نئیر آہدائے دیواں منظر کر محشر دا
ہاہ ڈک لیناں احساس ہوندائے تیرے نویں نویں وسدے گھر دا

 

[سیما علی]

اماں بابا چور دُھراں دے، پتر دی وڈیائی
دانے اُتوں گُت بگُتی، گَھر گَھر پَئی لڑائی
اساں قضیے تاہیں جالے، جد کنک اُنھاں ڑرکائی
کھائے خیرا، تے پھاٹیے جُما، اُلٹی دستک لائی
اماں بابے دی بھلیائی، اوہ ہُن کم اساڈے آئی