زیرک دی پسندیدہ پنجابی، سرائیکی، پوٹھواری تے ہندکو شاعری

[زیرک]

اینی ناں مجبوری پا
سہجے سہجے دوری پا
دونویں مہکن لگ جاں گے
ساہواں دی کستوری پا
کنے سفنے ویکھاں میں
بوہجھے وچ مزدوری پا
وچ شریکاں بیٹھا واں
ربا! میری پوری پا
کل نوں اوکھا ہوویں گا
اپنے آپ نوں گھوری پا

گوہر وریاہ​

 

[زیرک]

روزیاں چ مسیتاں چ بمدھماکے ویکھ کے ایہہ چار حرفی ذہن چ آئی اے کہ اسی کتھےآن کھلوتے آں۔

ایس واری عیدی جے بھیجیں کجھ وافر کفن سوا گھلیں
ایتھے پل پل زخمی مردے ہن ایناں زخمیاں کان دوا گھلیں
کجھ سر کجھن لئی چھپرے دی بنھ چھپریاں وچ حیا گھلیں
جے بھیجیں نال دلاسے دی رت عاجز اپنی لا گھلیں

وحید رضا عاجز​

 

[زیرک]

ہر روز دھماکے روز قتل حالات وِگڑدے ویندن
دلوں بے شک ہاں مضبوط پر پیر اکھڑدے ویندن
ہن سوچاں پوہ دیاں دھپاں وچ جذبات سکڑدے ویندن
اساں زر نوں عاجز کیہ کرنا، گھر جدن اجڑدے ویندن

وحید رضا عاجز​

 

[زیرک]

میری بیڑی تار وے سائیاں
مَن گئی ہاں ہُنڑ ہار وے سائیاں
لوک پُھلاں دی سیج سجاونڑ
ساڈے پیریں خار وے سائیاں
لکھاں نُوں تُوں پار لگایا
آوے میری وی وار وے سائیاں
کر دے میرے اندر صفایا
میری میں نُوں مار وے سائیاں​

 

[زیرک]

وِگڑ گئی اے تھوڑے دِناں توں
دوری پئی اے تھوڑے دناں توں
تیرے ہُندیاں پِیندے نئیں ساں
پِینی پئی اے تھوڑے دناں توں
چن جہیا مکھڑا نظر نئیں آؤندا
رُت سرمئ اے تھوڑے دناں توں
شام سویرے آ جاندے سَن
خبر نہ لئ اے تھوڑے دناں توں

بری نظامی​

 

[زیرک]

جیویں تیز ہوا دے جھولے وچ
بھاء کہیں پاسے، دُھوں کہیں پاسے
ایویں شاکر! اج دیاں سنگتاں ہن
دل کہیں پاسے، منہ کہیں پاسے

شاکر شجاع آبادی​

 

[زیرک]

میڈا رانجھن میکوں آکھدا ہے
انسان بننڑ دا کی گھِنسو
تُساں یاد تے آؤندے رہندے او
دَسو! آپ آونڑ دا کی گھِنسو​

 

[زیرک]

کچ نوں پک نہ کریا کر
ایویں شک نہ کریا کر
توں سادی وی جچنی ایں
سُرمہ سَک نہ کریا کر
پا کے وٹ ایہ متھے تے
ڈِنگا نک نہ کریا کر
کیتی کتری کُھوہ نہ پا
پَھل نوں پھَک نہ کریا کر
تیرےنال مخاطب آں
ایدھر تک! نہ کریا کر​

 

[زیرک]

اخیر
تیرے پِچھے دکھ دے بیلے
اگے لہو دی نہر
آخر تینوں مار دیوے گا
چپ چپیتا شہر

افضل احسن​

 

[زیرک]

جھلئیے کُڑئیے
اپنے اتھرو پونجھ
لعل زمین تے ڈِگ کے
مِٹی نئیں ہو جاندا
رات دی رانی
کِھٹری پئی اے
اینوں کمرے وِچ سجا
مینوں میرے شعر سنا
فیر دونویں ایس گزری کل دی
نویں کہانی لِکھاں گے
اپنیاں اپنیاں قبراں دے وِچ
ہس کے رہنا سِکھاں گے

افضل احسن​

 

[زیرک]

واہ ذات بے نیاز تیری
بھرے باغ وچوں چنیا پُھل سوہناں
ویران آباد کردا آباد ویران کردا
کردا اوئ جس تے جاندا تل سوہناں
وچ جوانی چھڈ خویش کنبہ
دتا سوھنی شکل تے عقل دا مل سوہناں
سوہنیاں صورتاں تے دوشی چھڈ ناز کرنے
گیا ویراں دا ویر وی ڈل سوہناں

اکرام دوشی​

 

[زیرک]

لٹی گی جوانی میں کی دساں
تک کے سوہنا حسین میں گیا لُٹیا
بہوتا کیتا جانان پیار پہلوں
فیر دل غمگین میں گیا لٹیا
نازک دل معصوم کر چور گیا
ہوئے ظلم سنگین میں گیا لٹیا
دوشی کس نوں دیاں دوش دسو
سن کے گلاں رنگین میں گیا لٹیا

اکرام دوشی​

 

[زیرک]

پوٹھواری رنگ

چھڈ دیس پردیس وچ لائے ڈیرے
گزرے وقت سہانے بہوں یاد اَشنے
یاد اشنے سنگ نے سارے سنگی
نالے گزرے زمانے بہوں یاد اشنے
دل وچ تانگ پوٹھوار نی اے فطری
ماہیے گیت ترانے بہوں یاد اشے
دوشی قسم اے یاری نی عید نے دن
سنگوں وچھڑے یارانے بہوں یاد اشنے
آئی عید سنگاں والیاں دی
دکھی دلاں نوں سہارے بہوں یاد اشنے
درد دل دے جاگے تک پوشاک زرییاں
دردی وچھڑے پیارے بہوں یاد اشنے
ہوے دید کراں عید کھل کے
آکھیاں دید نظارے بہوں یاد اشنے
ہوندی چن بِن دوشؔیا عید کیہڑی؟
کلہے چن نال ستارے بہوں یاد اشنے

اکرام دوشی​

 

[زیرک]

قبراں وچوں بول نی مائے
دکھ سکھ دھی نال پھرول نی مائے
آواں تے میں آواں مائے
آواں کیہڑے چاہواں نال
ماں میں مڑ نہیں پیکے آؤنا
پیکے ہوندے ماواں نال​

 

[زیرک]

کیہڑا ہتھ نئیں جردا میں
کیہڑی ساہ نئیں مردا میں
ہسن والی گل تے وی
ہس نئیں سکیا ڈردا میں
قسمت لُٹن آئی سی
کردا تے کیہ کردا میں
سارے بھانڈے خالی نیں
ہوکا وی نئیں بھردا میں
خود مریا واں تیرے تے
تیتھوں نئیں ساں مردا میں

تجمل کلیم​

 

[زیرک]

سوچاں دی ول کدھر گئی
شعراں دی ڈل کدھر گئی
ڈُبی بیڑی نئیں لبھدا
ویکھ ریاں چھل کدھر گئی
دارو پی کے پُچھدے او
کِکراں دی کھل کدھر گئی
رَیفل تے مقتول دی اے
پاگل جہی چل کدھر گئی
سَپ بندے نوں آکھے سَپ
کیوں بئی ایہ گل کدھر گئی

تجمل کلیم​

 

[زیرک]

سائیاں رج ستائی ہاں
سائیاں پنڈ پرائی ہاں
اپنے آپ نوں لبھن لئی
سائیاں در تے آئی ہاں
سائیاں دید کرا مینوں
سائیاں رج رجا مینوں

زین شکیل​

 

[زیرک]

کاہنوں مندڑا بول کے ساڑنا ایں؟
تیرے کول جے پیار دی گَل کوئی نئیں
نہ مشکل ہور ودھا ساڈی
تیرے کول جے اِس دا حَل کوئی نئیں
نہ لونڑ چھڑک ساڈے زخماں تے
جے درد ونڈھاون دا وَل کوئی نئیں
تینوں چھڈ جاون دی جلدی اے
توں انج خوش ہیں تے چَل کوئی نئیں

زین شکیل​

 

[زیرک]

قدم قدم تے پِیڑ وے عشقا
اکھیاں دے وچ نِیر وے عشقا
ہولی ہولی مار وے سانوں
ہن نیناں دے تیر وے عشقا
جھنگ بیلے وچ رانجھن رُلیا
روندی پھردی ہیر وے عشقا
اُس دیاں اکھیاں وسدیاں ہر دم
تُوں جس جس دا پِیر وے عشقا
زینؔ دہائیاں دیوے رو رو
ہو گئے درد اخِیر وے عشقا

زین شکیل​

 

[زیرک]

ایدھر وی اک کفر دا فتویٰ بنڑدا اے
پیاسے نے اک سجدہ کیتا پانی نوں​