زیرک دی پسندیدہ پنجابی، سرائیکی، پوٹھواری تے ہندکو شاعری

[زیرک]

اج توں پنجابی، سرائکی، پوٹھواری تے ہندکو زباناں چ شاعری دا نواں سلسلہ شروع کرن لگا واں امید اے کہ بیلیاں نوں پسند آوے گا۔

قابو کر لیا سب سپّاں نوں جوگی نے
پر دُوری دا ناگ بڑا ہی پَلیا سی
اِک نِکی جیہی آس دی باری کھلی رہی
پاویں درداں دل دا بُوہا مَلیا سی
تنویر شاہد ​

 

[زیرک]

رُکھ اوہ جہدی چھاں ہو وے
گھر اوہ جتھے ماں ہو وے
نامعلوم​

 

[زیرک]

چُوٹھے ہاسے ہسدے لوک
بھیت نہ دل دا دسدے لوک
چنگے وقت دے سنگی ساتھی
برے وقت توں نسدے لوک
بھانویں چلیاں دودھ پیائیے
ناگی بن کے ڈسدے لوک
جان دی بازی لائی جنہاں لئ
ہتھیں مشکاں کسدے لوک
جنہاں اشفاقؔ دے قاتل بننا
اوہو ای دل وچ وسدے لوک

اشفاق احمد​

 

[زیرک]

جند نوں کھاون روگ تماشے
اتھرو، ہاواں، سوگ، تماشے
بخت مداری گر جے ہووے
ویندے نیں فر لوک تماشے
عشق دے وچ میں آ کے ویکھے
ہر نُکر، ہر چوک تماشے
تن لاشے تے سُوہا جوڑا
کی دساں سنجوگ تماشے
اُڈ جانا اے خاک دے وانگو
کرنے نیں کُجھ جوگ تماشے

نامعلوم​

 

[زیرک]

چنگا ویلا موڑ وے سائیاں
تینوں کاہدی تھوڑ وے سائیاں
در تیرے تے عمر وہائی
ہُن نا خالی موڑ وے سائیاں
میں تے صفر برابر وی نئیں
توں اے لکھ کروڑ وے سائیاں
سجن نئیں تے دشمن بن جا
کوئی تے رشتہ جوڑ وے سائیاں
ہور کِسے دے آکھے لگ کے
میرا ہتھ نہ چھوڑ وے سائیاں
اکھاں رو رو پتھر ہوئیاں
ہنجو بن گئے روڑ وے سائیاں
جے تُوں سانوں مل جاویں
نہیں کِسے دی لوڑ وے سائیاں

نامعلوم​

 

[زیرک]

کنِیں مِٹھا گھول دے
اج تے سجن بول دے
دُکھڑے ویچن والیا
سارا سودا تول دے

تجمل کلیم​

 

[زیرک]

ساڈے نال دھرو نئیں ہویا
ساتھوں آپ کھلو نئیں ہویا
آ جا، جپھی پا کے روئیے
میتھوں کلیاں رو نئیں ہویا

گوہر وریاہ​

 

[زیرک]

چنگے طور طریقے چھڈ کے
زہری ہوندے جاندے نیں
ہولی ہولی پنڈاں والے
شہری ہوندے جاندے نیں

ابرار ندیم​

 

[زیرک]

پنجابی پوٹھواری شاعری

بلدی اگ وچ چہلیا جلاونا ایں
بادشاواں تھیں بھیک مگاونا ایں
کئیاں رِچھ بنا کے نچاونا ایں
تیری بستی دا الٹا دستور عِشقا

مہربان چہلا (مہربان جھلا)​

 

[زیرک]

ادھی راتی چکی جھوئی
سلھے دانے پائے
کِنج پیہواں نی مائے

مشتاق عاجز​

 

[زیرک]

نصیباں نال جُڑ کے ویکھیا اے
میں پہلی وار تُھڑ کے ویکھیا اے
ایہہ میں پتھر دا کس طرح ہو گیا واں
نہ کافر آں، نہ مُڑ کے ویکھیا اے

تجمل کلیم​

 

[زیرک]

جی سکیا نہ مویا میں
ڈاہڈا اوکھا ہویا میں
اج فر مٹی مٹی کر کے
اپنا جُسّا گویا میں
دل دی بنجر دھرتی اتے
بی عشقے دا بویا میں
اوہدے اتے قطرہ قطرہ
لہو جُسّے دا چویا میں
ہاسے رُسّے، محفل کھُسّی
کلا بیٹھا رویا میں

راز نور پوری​

 

[زیرک]

اِکے رُکھ تے پَل کے چِڑیاں
رہ نہ سکیاں رَل کے چِڑیاں
باز کمینے کچیاں کھا گئے
بندے کھا گئے تل کے چِڑیاں

ارشاد سندھو​

 

[زیرک]

كمينے اگے غرض پيش كر كے
انہے اگے موركها رون لگا ايں
دامن! سمجھ لے مارى گئى اے مت تيرى
گاں سمجھ كے چہوٹے نوں چون لگا ايں

استاد دامن​

 

[زیرک]

بھے بھائی دا، پنڈت دا، پجاری دا نہ کر
کجھ فکر توں حافظ دا تے قاری دا نہ کر
موت آئی اے سبھناں نوں تے آؤنی ایں سبھ نوں
توں غم کوئی فقیرؔ اپنی واری دا نہ کر

ڈاکٹر فقیر محمد فقیر​

 

[زیرک]

بلدی اُتے تیل نہ پا
ایویں گھر نوں اگ نہ لا
ہاسے ہونٹھاں اُتے ویکھ
ہک ہک غم نوں آپ سجا
کالے دل تے چٹا خون
ہر بندے دا غم وکھرا

حسام حر​

 

[زیرک]

ہندکو انگ شاعری

مسلم دیکھ پئے کفار رل کے تنوں ہر جگہ پئے لتاڑدے ون
حامی کفر دے پئے مسلمان ہو کے مسلماناں دے کہار پئے ساڑدے ون
تنوں پلا کے شراب نفاق والی کافر بِیخ تیری پئے اکھاڑ دے ون
اللہ انہاں نوں کرے تاراج گھائل باغ اسلام دا جہڑے اجاڑدے ون

غلام رسول گھائل​

 

[زیرک]

ہندکو غزل
روندیاں روندیاں رات گزاراں
کس در جا کے تنوں پکاراں
صورت خواب وچ ویکھ کے تیری
اٹھ وحشت وچ ہو کے ماراں
دل سینے وچ پھٹ گیا میرا
خون جگر دیاں نکلن دھاراں
عشق کمایا جرم نیں کیتا
کیوں نکلن میں تے خونی کٹاراں
بن دیکھے میں گھائل سوئیاں
جے ویکھاں تا شکر گزاراں

غلام رسول گھائل​

 

[زیرک]

ہندکو انگ شاعری

لنگ گئے کتنے ورے یارو
دل دے زخم نی پہرے یارو
جہڑے ڈب گئے عشق سمندراں
وت کدوں اوہ ترے یارو

شوکت علی شوق​

 

[زیرک]

پتر کانواں دے کدی نی باز بنڑدے
توڑے تن دا ماس کھوا دیویں
کھارے کھو کدی نی شیریں ہوندے
پہانویں لکھ منڑ مصریاں پا دیویں
سپ ڈنگڑ تو نی رہیندا مول وحشی
پہانویں چلیاں دودھ پلا دیویں

استاد وحشی​