تلمیذ

لائبریرین
کیا بات اے جناب خالد محمود چوہدری, صاحب،
تسیں ہن تیک کتھے ساؤ ، سرکار؟۔تے سہا ڈیاں ویلیاں دے اینے سوہنےتےسُچے گیت کِتھے لُکا کے رکھے ہوئے سَن تُساں۔ بہت ساریاں پُرانیا ں باتا ں یاد آگیاں نیں۔
خوش رہو ؤ، تے سدا جیوو، پیاریو۔
 

ماہی احمد

لائبریرین

شزہ مغل

محفلین
ویکھ بندیا
اسماناں تے اڈدے پنچھی
ویکھ تے سہی کی کردے نیں
نہ او کردے رزق ذخیرہ
نہ او پکھے مردے نیں
کدی کسے نے اڈدے پنچھی
پکھے مردے ویکھے نیں
بندے ای کردے رزق ذخیرہ
بندے ای پکھے مردے نیں
 
ماہی وے سانوں بُھل نا جاویں، اللہ دا نا ای دیر نا لاویں
ہانڑ دیا سجنڑاں، لمیاں اڈیکاں، دن پیار دے

اکھ تو ملائی کیویں، پئے گئی جدائی کیویں، کملی دا دل ہَلیا
مچ گئی دہائی جیویں، کنبھ گئی خدائی جیویں، اج میرا ماہی چلیا
ملا وے گھار چھیتی آویں، بیباوے سانوں نا ترساویں
ہانڑ دیا سجنڑاں، لمیاں اڈیکاں، دن پیار دے

نِمیے ہوائے تک، سجناں نوں ذرا ڈک، کردی جئے مہربانیاں
آخدے توں بیشک، پہلی واری ہویاں اےوکھ، سنڑ لے وے میرے ہانڑیاں
وے بہوتا چر نا تڑپاویں، نا ساری ساری رات جگاویں
ہانڑ دیا سجنڑاں، لمیاں اڈیکاں، دن پیار دے

جنا چر دسے نئی توں ، اساں نئی موڑنا منہ، چیتا رکھیں جان والیا
ڈوبے پیا اج دن، شاماں پیاں تیرے بن، سانوں روگ لانڑ والیا
وے خط سانوں خیر دا پاویں، لائی آ ساڈے نال نبھاویں
ہانڑ دیا سجناں، لمبیاں اڈیکاں، دن پیار دے
۔۔
فلم ملنگی - 1964
 
جھلّن بھار ملامت والے، عِشّقے دے متوارِے
بھُکھّا اُٹّھ ہووے مستانہ، بھار اُٹھاوے بھارِے

حال اوہناں دا کِس نُوں معلم، پھر دے آپ چُھپایا
دِل وِچ سوز پتنگاں والا، چہرہ شمع بنایا

باہروں دِسّن میلے کالے، اندر آب حیاتی
ہونٹھ سُکے ترہایاں وانگر، جان ندی وِچ نہاتی

جے اوہ جان پیاری منگے، تُرت تلی پر دھردِے
سِر لوڑے تاں سِہل پچھانن ،رتّی عُذر نہ کر دے

ہر دم ذِکر سجن دے اندر ،کُل جہان بھُلاون
دِل جانی دے عِشقے کولوں، اپنی جان رُلاون

وِچّوں آتش باہروں خاکی ،دِسدے حالوں خستوں
جے ہِک نعرہ کرن مُحمّد، ڈَھین پہاڑ شِکستوں

راتِیں دِیہاں سوز سجن دِے، رِہن ہمِیشہ سڑدِے
راتوں دِینہہ پچھانن ناہیں، نہ لہندے نہ چڑھدے

دوئے جہان بھُلائے دِل توں، خبر نہ رہے احوالوں
رانجھے وِچ سماء مُحمّد، چُھٹّی ہِیر جنجالوں
 

ماہی احمد

لائبریرین
اوداں تے اتھے بابا کوئی نئیں سارے جوان جہان ، منڈے کھنڈے لوگ نیں، پر فیر وی جدوں کدے ویلا آو گا، تے تسی وی حقے دے شوقین بن جاو گے، ایہ نظم اوس ویلے لئی۔ مینوں ایہ نظم ڈاڈھی پسند اے، امید اے توانوں وی چنگی لگے گی

میں بابے دا مِحرم حُقّہ
میتھوں جَجّا قسم چَوا لے
میں بابے دا قاتل نئیں

میں بابے دا کَلہا یار
جہڑا بابا مَرَن دے ویلے بَھکدا نئیں سی
جے ایہہ مُلزم بَھکدا ہوندا
گُڑ گُڑ کر کے گَلّاں لا کے
اے بابے نُوں مَرَن ناں دیندا

سَچ پُچّھیں تے
اس بابے نُوں پہلی کھنگ اودوں آئی سی
جد بابے طِیفے دی ماں نُوں
نوہ دے ہتھ کُٹِیندا ڈِٹّھا

ہاں وے جَجّا
اس بابے دا پہلا اَتھرُو اودوں ڈِگیا
جد بابے دی بابی مر گئی

تے سُن جَجّا
اس بابے نُوں پہلا دورا اودوں ہویا
جد بابے دا منجی بِستر
تے بابے دا نان پیالہ وَکھرا ہویا

بابا مارَن والے قاتل او نے جہڑے
اپنی کھیڈ کھڈارن دے لئی
بُڈھا بابا وَکھرا کر کے
تیرے دَر تے آ جاندے نیں

میں بابے دا مِحرم حُقّہ
میتھوں جَجّا قسم چَوا لے
میں بابے دا قاتل نئیں

محمد صابرؔ
 
دس وارث شاہ اسیں کی کر ئیے
ساڈا کوئی نہ پاوے مُل

اساں ماں پیو دے لاڈاں پلے
تے گئے مٹی وِچ رُل
دس وارث شاہ اسیں کی کرئیے
ساڈے سینے وچ کِل

لوکاں دے دِلاں اُتے زخم
تے ساڈا زخماں دے وچ دل
دس وارث شاہ اسیں کی کرئیے
ساڈا کوئی نہ پاوے مُل

ساڈے منہ تے ھاسے اینج سج دے
جیویں قبراں اُتے پُھل
دس وارث شاہ اسیں کی کرئیے
ساڈا کوئی نہ پاوے مُل
 

ماہی احمد

لائبریرین
اوداں تے اتھے بابا کوئی نئیں سارے جوان جہان ، منڈے کھنڈے لوگ نیں، پر فیر وی جدوں کدے ویلا آو گا، تے تسی وی حقے دے شوقین بن جاو گے، ایہ نظم اوس ویلے لئی۔ مینوں ایہ نظم ڈاڈھی پسند اے، امید اے توانوں وی چنگی لگے گی

میں بابے دا مِحرم حُقّہ
میتھوں جَجّا قسم چَوا لے
میں بابے دا قاتل نئیں

میں بابے دا کَلہا یار
جہڑا بابا مَرَن دے ویلے بَھکدا نئیں سی
جے ایہہ مُلزم بَھکدا ہوندا
گُڑ گُڑ کر کے گَلّاں لا کے
اے بابے نُوں مَرَن ناں دیندا

سَچ پُچّھیں تے
اس بابے نُوں پہلی کھنگ اودوں آئی سی
جد بابے طِیفے دی ماں نُوں
نوہ دے ہتھ کُٹِیندا ڈِٹّھا

ہاں وے جَجّا
اس بابے دا پہلا اَتھرُو اودوں ڈِگیا
جد بابے دی بابی مر گئی

تے سُن جَجّا
اس بابے نُوں پہلا دورا اودوں ہویا
جد بابے دا منجی بِستر
تے بابے دا نان پیالہ وَکھرا ہویا

بابا مارَن والے قاتل او نے جہڑے
اپنی کھیڈ کھڈارن دے لئی
بُڈھا بابا وَکھرا کر کے
تیرے دَر تے آ جاندے نیں

میں بابے دا مِحرم حُقّہ
میتھوں جَجّا قسم چَوا لے
میں بابے دا قاتل نئیں

محمد صابرؔ
مینوں اتھے ""بھکدا" دی سمجھ نئیں لگی۔ بھکدا مطلب؟
 

شزہ مغل

محفلین
اوداں تے اتھے بابا کوئی نئیں سارے جوان جہان ، منڈے کھنڈے لوگ نیں، پر فیر وی جدوں کدے ویلا آو گا، تے تسی وی حقے دے شوقین بن جاو گے، ایہ نظم اوس ویلے لئی۔ مینوں ایہ نظم ڈاڈھی پسند اے، امید اے توانوں وی چنگی لگے گی

میں بابے دا مِحرم حُقّہ
میتھوں جَجّا قسم چَوا لے
میں بابے دا قاتل نئیں

میں بابے دا کَلہا یار
جہڑا بابا مَرَن دے ویلے بَھکدا نئیں سی
جے ایہہ مُلزم بَھکدا ہوندا
گُڑ گُڑ کر کے گَلّاں لا کے
اے بابے نُوں مَرَن ناں دیندا

سَچ پُچّھیں تے
اس بابے نُوں پہلی کھنگ اودوں آئی سی
جد بابے طِیفے دی ماں نُوں
نوہ دے ہتھ کُٹِیندا ڈِٹّھا

ہاں وے جَجّا
اس بابے دا پہلا اَتھرُو اودوں ڈِگیا
جد بابے دی بابی مر گئی

تے سُن جَجّا
اس بابے نُوں پہلا دورا اودوں ہویا
جد بابے دا منجی بِستر
تے بابے دا نان پیالہ وَکھرا ہویا

بابا مارَن والے قاتل او نے جہڑے
اپنی کھیڈ کھڈارن دے لئی
بُڈھا بابا وَکھرا کر کے
تیرے دَر تے آ جاندے نیں

میں بابے دا مِحرم حُقّہ
میتھوں جَجّا قسم چَوا لے
میں بابے دا قاتل نئیں

محمد صابرؔ
ماہی بڑی ہی سچی گلاں۔
یقیں کرو میری اکھاں وچ اتھرو آ گئے۔ اے حقیقت اے کہ آپنے ہی ذخم ایہو جئے لا دیندے نیں کہ بندہ تل تل مردا اے پر کسی نوں کجھ آکھ نئیں سکدا۔
اللہ نہ کرے کہ کوئی وی ایس طریقے نال حقے نوں گل نال لاوے۔
 

شزہ مغل

محفلین
اوداں تے اتھے بابا کوئی نئیں سارے جوان جہان ، منڈے کھنڈے لوگ نیں، پر فیر وی جدوں کدے ویلا آو گا، تے تسی وی حقے دے شوقین بن جاو گے، ایہ نظم اوس ویلے لئی۔ مینوں ایہ نظم ڈاڈھی پسند اے، امید اے توانوں وی چنگی لگے گی

میں بابے دا مِحرم حُقّہ
میتھوں جَجّا قسم چَوا لے
میں بابے دا قاتل نئیں

میں بابے دا کَلہا یار
جہڑا بابا مَرَن دے ویلے بَھکدا نئیں سی
جے ایہہ مُلزم بَھکدا ہوندا
گُڑ گُڑ کر کے گَلّاں لا کے
اے بابے نُوں مَرَن ناں دیندا

سَچ پُچّھیں تے
اس بابے نُوں پہلی کھنگ اودوں آئی سی
جد بابے طِیفے دی ماں نُوں
نوہ دے ہتھ کُٹِیندا ڈِٹّھا

ہاں وے جَجّا
اس بابے دا پہلا اَتھرُو اودوں ڈِگیا
جد بابے دی بابی مر گئی

تے سُن جَجّا
اس بابے نُوں پہلا دورا اودوں ہویا
جد بابے دا منجی بِستر
تے بابے دا نان پیالہ وَکھرا ہویا

بابا مارَن والے قاتل او نے جہڑے
اپنی کھیڈ کھڈارن دے لئی
بُڈھا بابا وَکھرا کر کے
تیرے دَر تے آ جاندے نیں

میں بابے دا مِحرم حُقّہ
میتھوں جَجّا قسم چَوا لے
میں بابے دا قاتل نئیں

محمد صابرؔ
میرے کول وی ایہو جئی اک نظم ہے وے پر وقت نئیں ٹائپ کرن دا۔ ویلی ہو کے کراں گی شئیر۔ انشاءاللہ
 
Top