سید شہزاد ناصر
محفلین
”ڪڏھن ٿيو ڪونڪو، عاشقِن آرام، ميان،
راتو ڏينھان تن اُتي محبت جو ماتام، ميان،“
خاڪَون ھَلج خاص ٿي ڪر پاڻِيءَ کَؤن پرواز، ميان،
چ۔ڙيءَ چَنبو ماريُئي ، ٿي شاھِين ۽ شھباز، ميان.“
”جيڪو اَصل آھي، ٿيو ھاڻي سو سلطان، ميان،
گھوڙي چڙھندِڙ گم ٿيو، پيو گھوڙو ۾ جولان، ميان.“
” گرد ڳجھو ڪيو طالبو، اھو گھوڙي جو ھسوار، ميان،
گھوڙي وارو گم ٿيو، اُڀريو گرد غبار، ميان.“
آيو بحر جوش ۾، تڏھن موج پَئي ٻاھار، ميان،
ھَي ھَي آيو نانءُ ۾، ٿيو ساوڻ جو سينگار، ميان.“
”لُ۔ڙَ منجھَون ٿيو اَڇو ڪارو، اَصل سو درياہ، ميان،
بيحد رنگ گھڻا ٿيا ٻاھر، ھرڪو ٿيو گمراہ، ميان.“
”سانوڻ لٿو، ھڪ ٿِي تڏھن پاڻي موٽيو پوءِ، ميان،
ڪارو اڇو لُ۔ڙ ٿيو، اھو سارو سمونڊوءِ ، ميان.“
”نانءَ لَھِي ويا ٻاھريان ، اھو باقي رھيو نام، ميان،
ڪوران، ڪَسيان، واھڙان، ھت ڪلي ٿيا گمنام، ميان.“
”ھِت سَڀيئِي درياھ ٿيو، ٻيو ڪوڙا لٿا نانءَ ، ميان،
اول آخر ھڪ ٿيو، ويا وچائون گنان ، ميان.“
”اصل جيڪي ھوس آءُٗ آھيان ھِت ڀي سو، ميان،
آخر ٿيندس وڃي اُھوئي ، ھڏ آھِيان ڪونه ٻيو، ميان.“
”اکيون اکڙين ۾ رکي ،تون پنھنجو پاڻ سُڃاڻ ، ميان،
پوي نظر جت تانھنجي ، تت پنھنجو چشم چال، ميان.“
”اکيون اکڙين ۾ رکين ، تا ھِت ھُت تون‘ ھين آءُٗ ، ميان،
جي خبر اکين جي لَھيين ، تا تون نرالو نانءُ ، ميان.“
اکين مون معلوم ٿئي ، اِھو صورت جو سينگار، ميان،
”سچو“ سارو سچ ٿيو، ٻيو ناھي تفاوت وار، ميان.“
سچل سرمست
کوئی اس کا اردو ترجمہ کر دے تو ممنون ہوں گا
راتو ڏينھان تن اُتي محبت جو ماتام، ميان،“
خاڪَون ھَلج خاص ٿي ڪر پاڻِيءَ کَؤن پرواز، ميان،
چ۔ڙيءَ چَنبو ماريُئي ، ٿي شاھِين ۽ شھباز، ميان.“
”جيڪو اَصل آھي، ٿيو ھاڻي سو سلطان، ميان،
گھوڙي چڙھندِڙ گم ٿيو، پيو گھوڙو ۾ جولان، ميان.“
” گرد ڳجھو ڪيو طالبو، اھو گھوڙي جو ھسوار، ميان،
گھوڙي وارو گم ٿيو، اُڀريو گرد غبار، ميان.“
آيو بحر جوش ۾، تڏھن موج پَئي ٻاھار، ميان،
ھَي ھَي آيو نانءُ ۾، ٿيو ساوڻ جو سينگار، ميان.“
”لُ۔ڙَ منجھَون ٿيو اَڇو ڪارو، اَصل سو درياہ، ميان،
بيحد رنگ گھڻا ٿيا ٻاھر، ھرڪو ٿيو گمراہ، ميان.“
”سانوڻ لٿو، ھڪ ٿِي تڏھن پاڻي موٽيو پوءِ، ميان،
ڪارو اڇو لُ۔ڙ ٿيو، اھو سارو سمونڊوءِ ، ميان.“
”نانءَ لَھِي ويا ٻاھريان ، اھو باقي رھيو نام، ميان،
ڪوران، ڪَسيان، واھڙان، ھت ڪلي ٿيا گمنام، ميان.“
”ھِت سَڀيئِي درياھ ٿيو، ٻيو ڪوڙا لٿا نانءَ ، ميان،
اول آخر ھڪ ٿيو، ويا وچائون گنان ، ميان.“
”اصل جيڪي ھوس آءُٗ آھيان ھِت ڀي سو، ميان،
آخر ٿيندس وڃي اُھوئي ، ھڏ آھِيان ڪونه ٻيو، ميان.“
”اکيون اکڙين ۾ رکي ،تون پنھنجو پاڻ سُڃاڻ ، ميان،
پوي نظر جت تانھنجي ، تت پنھنجو چشم چال، ميان.“
”اکيون اکڙين ۾ رکين ، تا ھِت ھُت تون‘ ھين آءُٗ ، ميان،
جي خبر اکين جي لَھيين ، تا تون نرالو نانءُ ، ميان.“
اکين مون معلوم ٿئي ، اِھو صورت جو سينگار، ميان،
”سچو“ سارو سچ ٿيو، ٻيو ناھي تفاوت وار، ميان.“
سچل سرمست
کوئی اس کا اردو ترجمہ کر دے تو ممنون ہوں گا