منّت خدای را عزَّ و جَل کہ طاعتش مُوجب قُربَتَست و بہ شکر اندَرَش مَزیدِ نعمت ہَر نَفَسی کہ فُرو می رَوَد مُمِدِّ حَیاتَست و چُون بر می آید مُفَرِّحِ ذات پَس دَر ہَر نفسی دو نعمت موجود است و بر ہَر نعمت شکری واجب
از دست و زبان کہ برآید
کز عہدہ شکرش بہ در آید
منت،عزوجل، موجب، قربت، شکر، مزید،...