میاں محمد بخشؔ رحمتہ اللہ علیہ دے کلام توں چُوّن۔
نا چھڈ نا چھڈ یار دا بُوہا، ہو جاویں گی رُوگی
جِہیڑی بکری اَجڑُوں وِچھڑی، او بھگیاڑاں جوگی
جو دُکان دے اندر ہووے، اُوہو دیوے وِچارہ
تے کِتھوں دیویں لعل محمدؔ، کوئلے ویچن والا
دانش مند نوں سپ نہیں لڑدا، اِک کُھڈوں دو واری
او ای مڑ مڑ دھوکا...