آج کا شعر - 5
انیس الرحمن
محفلین
انیس نامعلومؔ
mohsin ali razvi
محفلین
جهان برباد
آدمیت زه کجا شد ابلیس اشرف ال خلق نه پیدا به جهان
بی مرام و دل خالی انسان همچو دیوی پلیدست زه جهان
شرم و غیرت فرو ریخت و همان گشته آدم گرگی به جهان
ذات و هم ذات نداند چو بشر بَدرد و بخورد کل جهان
فقر و فحشا نمودی او را بی لباس و برهنه به جهان
شیر مادر بنوشد کودک در جوانی ندهد نان به همان
دست در دست پدر گردان است وقت پیری نشود سائه آن
منقسم شد انسان چو هوا در فضا است آلوده جهان
زر و ثروت چو بیابد انسان راه و رسمش دگر گون زه زمان
در لباس مذهب انسان است بی مروت و بی رحم به جهان
کار وی فتوا زدن گردن حق نشود انسان منصف زه جهان
ای خدا بهر چه تخلیق نمودی انسان بهر گم گشتگی حق زه زمان
خاخمو ملا و پندت نه کشیش اند منصف مجرمند و دور از نور زمان
عامل از درد جهان مرگ گلان شور زمان جُور کلان نالان است
بر بچین رب خ۔َلق ظلم و ستم جور و جفا درد و خطا های جهان
عامل شیرازی
آدمیت زه کجا شد ابلیس اشرف ال خلق نه پیدا به جهان
بی مرام و دل خالی انسان همچو دیوی پلیدست زه جهان
شرم و غیرت فرو ریخت و همان گشته آدم گرگی به جهان
ذات و هم ذات نداند چو بشر بَدرد و بخورد کل جهان
فقر و فحشا نمودی او را بی لباس و برهنه به جهان
شیر مادر بنوشد کودک در جوانی ندهد نان به همان
دست در دست پدر گردان است وقت پیری نشود سائه آن
منقسم شد انسان چو هوا در فضا است آلوده جهان
زر و ثروت چو بیابد انسان راه و رسمش دگر گون زه زمان
در لباس مذهب انسان است بی مروت و بی رحم به جهان
کار وی فتوا زدن گردن حق نشود انسان منصف زه جهان
ای خدا بهر چه تخلیق نمودی انسان بهر گم گشتگی حق زه زمان
خاخمو ملا و پندت نه کشیش اند منصف مجرمند و دور از نور زمان
عامل از درد جهان مرگ گلان شور زمان جُور کلان نالان است
بر بچین رب خ۔َلق ظلم و ستم جور و جفا درد و خطا های جهان
عامل شیرازی
کاشفی
محفلین
دھوپ کی تابش، آگ کی گرمی
وَقِناَ رَبَّنا عَذََابَ النَّار
(غالب رحمتہ اللہ علیہ)
نوٹ: اس شعر کا دوسرا مصرع پورا عربی میں ہے۔ اور یہ قرآنی آیت " رَبَّنَا آتِنَا فِي الدُّنْيَا حَسَنَةً وَفِي الآخِرَةِ حَسَنَةً وَقِنَا عَذَابَ النَّارِ" سے ماخوذ ہے۔ یہاں غور طلب بات یہ ہے کہ آیت کے الفاظ ہیں وَقِنَا عَذَابَ النَّارِ، جب کہ غالب نے کہا ہے وَقِناَ رَبَّنا عَذََابَ النَّار۔
یہ اس بات کا ثبوت ہے کہ غالب کو عربی زبان اور عربی قواعد سے کماحقہ واقفیت تھی ورنہ وہ یہ مصرع ہرگز نہیں کہہ سکتے تھے۔
وَقِناَ رَبَّنا عَذََابَ النَّار
(غالب رحمتہ اللہ علیہ)
نوٹ: اس شعر کا دوسرا مصرع پورا عربی میں ہے۔ اور یہ قرآنی آیت " رَبَّنَا آتِنَا فِي الدُّنْيَا حَسَنَةً وَفِي الآخِرَةِ حَسَنَةً وَقِنَا عَذَابَ النَّارِ" سے ماخوذ ہے۔ یہاں غور طلب بات یہ ہے کہ آیت کے الفاظ ہیں وَقِنَا عَذَابَ النَّارِ، جب کہ غالب نے کہا ہے وَقِناَ رَبَّنا عَذََابَ النَّار۔
یہ اس بات کا ثبوت ہے کہ غالب کو عربی زبان اور عربی قواعد سے کماحقہ واقفیت تھی ورنہ وہ یہ مصرع ہرگز نہیں کہہ سکتے تھے۔
آخری تدوین:
سید عاطف علی
لائبریرین
پہلے مصرع میں تپش نہیں بلکہ تابش ہے۔تپش سے شعر کا وزن بھی ذرا درست نہیں رہتا۔