محمد یعقوب آسی
محفلین
پنجابی دی املاء دے حوالے نال کچھ منتاں ترلے کردیاں رہیا آں۔ جے سجن بیلی پروا کر لین۔ نہیں وی تے میں کیہڑی مُولی پَٹ لینی اے۔
پنجابی دے مہینے
چیت ۔۔۔۔۔ وساکھ ۔۔۔۔۔ جیٹھ
ہاڑ ۔۔۔۔۔۔ساون۔۔۔۔۔۔بھادوں
اسّو ۔۔۔۔۔ کتّک ۔۔۔۔۔مگھّر
پوہ ۔۔۔۔۔ ماگھ ۔۔۔۔۔ پھگّن
اک گل تے دسو! ساڈا لوک ورثہ ایہ بھُونڈ ای اے؟ بِس؟
بڑی ظالم شئے اے
اک گل تے دسو! ساڈا لوک ورثہ ایہ بھُونڈ ای اے؟ بِس؟
اک شعر چیتے آ گیا شاہ جی ۔۔۔۔۔
سُجیا پھُلیا کیوں بیٹھا ایں
تینوں کاہدے بھُونڈ لڑے نیں
۔۔۔
آمین!اللہ خوش رکھے جاسمن بہن نوں جنی حوصلہ افزائی۔کیتی اے سیروں خون ودھ گیا اے اللہ۔ تہانوں اجر دیوے آمین
گِیٹے۔۔۔۔۔۔بوہت کھیڈے نیں۔ہُن اپنی دھی رانی نوں سکھا رہی آں۔
کدی کھیڈیا اے؟
میں وی بڑے کھیڈے۔نیںگِیٹے۔۔۔۔۔۔بوہت کھیڈے نیں۔ہُن اپنی دھی رانی نوں سکھا رہی آں۔
سِٹاپُو/اڈا کھڈا۔ اپنی دھی رانی نال ہُن وی کھیڈدی آں۔ اسی نکے ہوندیاں بوہت کھیڈدے سی۔
اوہ وی کہ زمانہ سی
ایہ کھڈونا تے ہجے وی مِلدا اے۔ پِنڈاں وچ وی تے کدے کدے پنڈوں شہر آ کے وی لوکی ویچدے نیں۔ میں اپنے نیانیاں نُوں لے کے دِتے نیں کئی واری۔
بچپن دا کھڈونا
آئی رت شگوفیاں والی چڑیاں چگن آئیاں
اکنا نوں جرئیاں پهڑ کهادا اکنا پهائیاں لائیاں
اکنا آس مڑن دی آہے اک سیخ کباب چڑہائیاں
بلهے شاہ کی وس اونہاں دا جہڑیاں مار تقدیر پهسائیاں
خیال اے کہ شکر قندی اے۔
ایہہ کی اے بجھو بھلا
یاد آیا ساڈا اِک رشتہ دار منڈا اپنڑے گھر وچ بنڑے ہوئے کھُڈے وچ لُک کے ٹھیکراں کھاندا سی
بچپن دیاں یاداں
بوہت لکھی اے۔ امی جی ہوراں پُرنے پا کے دیندے سی تے اسی لکھدے سی۔ سیاہی گُوڑی کرن لئی بڑیاں محنتاں ہوندیاں سن۔ کدے ٹاکی پا کے کدے قلم گھُما گھُما کے اوہنوں گُوڑے توں گُوڑا کردے جاندے تے نال نال گیت وی گاندے جاندے۔ایسے لئی لکھائی وی کجھ چنگی اے۔
تختی کس کس نے لکھی اے؟
آٹا ڈُلیا۔۔۔۔۔۔۔۔۔جد کوئی نیانڑاں ڈگ جاندا اے تے مانواں کہندیاں نیں۔۔۔اوہ ویکھ کیڑی وچاری دا آٹا ڈُل گیا۔۔۔۔۔۔۔ایہدا مقصد ہوندا اے نیانڑے دے دھیان نُوں اپنڑی چوٹ بھُل کے کیڑی دے بہتے نقصان ول کرنا۔بئی نیانڑا رووے ناں۔آخری مصرعہ کا مطلب کچھ یوں ہو گا کہ
کہ اب تیری بیٹی سے آٹا نہیں گرتا۔۔
مطلب گھر میں کام کاج کے دوران اگر کبھی بیٹیوں سے نقصان ہو جائے تو جیسے گرنے کے ساتھ کوئی جیز ضائع ہو جائے ۔۔تو ماں کا دھیان ضائع ہونے والی چیز کی طرف نہیں ہوتا بلکہ اپنی بیٹی کی طرف ہوتا ہے۔ کہ کہیں اسے چوٹ تو نہیں لگی۔۔
وہ بیٹی کے روپ میں یہ کہنا چاہ رہی ہے کہ اب میرا آٹا نہیں گرتا نہ ہی میں گرتی ہوں۔ کہ اب میرے گرنے پر بسم اللہ کہنے والا کوئی نہیں۔۔بلکہ اس آٹے کے ضیاع کو دیکھنے والے رہ گئے ہیں۔۔
اوہ وی۔کی ویلا سی۔ہن تے یاداں ای رہ گئیاں نےبوہت لکھی اے۔ امی جی ہوراں پُرنے پا کے دیندے سی تے اسی لکھدے سی۔ سیاہی گُوڑی کرن لئی بڑیاں محنتاں ہوندیاں سن۔ کدے ٹاکی پا کے کدے قلم گھُما گھُما کے اوہنوں گُوڑے توں گُوڑا کردے جاندے تے نال نال گیت وی گاندے جاندے۔ایسے لئی لکھائی وی کجھ چنگی اے۔
اہہ وی کھیڈیا اے بڑا مُنڈیاں نال
گُلی ڈنڈا
مرونڈا،تل شکری،گچک،ریوڑیاں بڑیاں کھاندے سی۔ بھا! تھوڑا جھونگا دیویں۔
کدی ایہدی قدر نئیں سی ہن کھان نوں بڑا دل کردا اے
ایہہ کٹھ پُتلیاں نیں۔
ویکھ نی جیون جوگئے ایہہ رنگ برنگے پٹولے