جاسمن
لائبریرین
ساڈے ابو جی بھٹی توں ساڈے کولوں منگواندے سی ۔ نالے اپنڑا رمال دیندے سن۔ اوس رمال اچ بندھا کے چنے لے کے آندے تے رمال وچوں آندی خشبو چنے مکن توں بعد وی آندی رہندی۔
بھٹی دے بھنے چنے
ساڈے ابو جی بھٹی توں ساڈے کولوں منگواندے سی ۔ نالے اپنڑا رمال دیندے سن۔ اوس رمال اچ بندھا کے چنے لے کے آندے تے رمال وچوں آندی خشبو چنے مکن توں بعد وی آندی رہندی۔
بھٹی دے بھنے چنے
واہ [/QUOTE][QUE="جاسمن, post: 1684232, member: 8111"]آمین!
۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔
ادھی چھٹی ساری
میاں مکھی ماری
میاں گئے دِلی
اوتھوں لیاندی بِلی
بِلی نے دِتے بچے
اللہ میاں سچے
جانی آں میں جانی آں
شہر مدینہ جانی آں
شہر مدینہ دور اے
جانا وی ضرور اے
نیچے بی بی فاطمہ(رضی اللہ تعالیٰ عنہ)
اُتے اللہ دا نور اے
اللہ خوش رکھےمرونڈا،تل شکری،گچک،ریوڑیاں بڑیاں کھاندے سی۔ بھا! تھوڑا جھونگا دیویں۔
ہن تے اوہ سواد نیئں رہیاساڈے ابو جی بھٹی توں ساڈے کولوں منگواندے سی ۔ نالے اپنڑا رمال دیندے سن۔ اوس رمال اچ بندھا کے چنے لے کے آندے تے رمال وچوں آندی خشبو چنے مکن توں بعد وی آندی رہندی۔
وڈیاں وڈیریاں مائیاں کولوں کدی انج وی سُنیا: "نی پھاتاں، شالا نظر نہ لگے ای، تیرا پتر ستاں دھیاں ورگا اے"۔میں وی بڑے کھیڈے۔نیں
شٹاپو وی کھیڈیا اے پینگ وی لئی اے گٹے عی کھیڈے نیںوڈیاں وڈیریاں مائیاں کولوں کدی انج وی سُنیا: "نی پھاتاں، شالا نظر نہ لگے ای، تیرا پتر ستاں دھیاں ورگا اے"۔
(نی فاطمہ، تیرا بیٹا، خدا نظرِ بد سے بچائے، سات بیٹیوں جیسا ہے) ۔۔ شرافت دی گواہی دا اک انداز سی۔
پَر ایہ نہیں سی سُنیا "نی ایناں ای نہیں! گِیٹے وی کھیڈدا اے"۔
گلی ڈنڈا، کنچے،پتنگ۔۔۔۔۔۔۔۔اسی وی کھیڈے نیں۔لک چھپ جانا
مکئی دا دانہ
راجے دی بیٹی آئی جے
شٹاپو وی کھیڈیا اے پینگ وی لئی اے گٹے عی کھیڈے نیں
سواد آ گیامحلے دے نیانیاں دا گروہ برسات دے دناں وچ اک بچے دا منہ کالا کر کے اوہنوں کالا ڈوڈا بناندا سی۔ عام طور تے ساڈے محلے دی اک کڑی بے بی کالا ڈوڈا بندی سی۔۔۔۔۔میں اپنے گھروں توے دی کالک لیا کے اوہدا منہ کالا کر دیندی تے اوہدے کندھے تے تھیلا پا کے اسی سارے محلے دے گشت تے نکل جاندے۔ اواز لگاندے جاندے۔
"کالے ڈوڈے دا منہ کالا،کالا ڈوڈا مینہ منگدا۔۔۔۔تھاڈی سونہویں آٹا منگدا"۔۔۔۔۔۔جیہڑا گھر دے دیندا ،اوہنوں دعا دیندے تے جیہڑا نہ دیندا اوہنوں کہندے۔
"حقے پہ حقہ،ایہہ گھر بھُکا،،،حقے پہ حقہ،ایہہ گھر بھُکا۔"
آٹا ہور گُڑ جمع کر کے ہنڈ کلیا کردے۔ میں نیانیاں دی سردار بنی،چلہے وچ لکڑیاں جلا کے،ٹھنڈے توے تے روٹی پاندی،جیہڑی کدی نہیں سی پکدی۔ تے اسی سارے بوہت حیران ہوندے سی بئی امیاں کولوں کیویں پک جاندی اے؟
فیر گڈی پٹولے(جیہڑے تھوڑے بیکار ہوندے سی )گلی وچ جلاندے تے اوہدے اُتوں پھلانگدے ہوئے مینہ دے آن لئی گیت گاندے۔۔۔تے مینہ وی وس پیندا سی۔