تا ابد مشهدِ ما نکهتِ دل خواهد داشت
بوی گل نیست که در فصلِ خزان گم باشد
(عرفی شیرازی)
ہماری شہادت گاہ میں تا ابد دل کی خوشبو رہے گی؛ (یہ) بوئے گُل نہیں ہے جو موسمِ خزاں میں گم ہو جائے۔
هزار حیف که آن سروِ نازپرورِ ما
گذشت عمر و نیفکند سایه بر سرِ ما
(نکهتی شیرازی)
ہزار حیف کہ عمر گذر گئی لیکن ہمارے اُس ناز پروردہ سرو نے ہمارے سر پر سایہ نہ ڈالا۔