فیر کرن برباد آئی اے
اج اوہ تیری یاد آئی اے
عمراں نال نبھانی پے گئی
وِچ جدوں اولاد آئی اے
سَکے لاش نوں چُکن آ گئے
ایویں دی امداد آئی اے
میں قربان وی ہو سکنا واں
ایس طراں دی داد آئی اے
یار کلیما اتھرو نہیوں
پلکاں تے فریاد آئی اے
تجمل کلیم
کِدھرے ٹنگیا ہویا واں
جیندا واں نہ مویا واں
اونی واری جَمیا واں
جِنی واری رویا واں
چھالاں مار کے لنگھے او
بندہ واں کہ ٹویا واں؟
عقل دھروئی پھردی سی
اس لئی پاگل ہویا واں
کوئی مینوں دَسے گا
سُتا واں کہ مویا واں
تجمل کلیم