اپنی پسند دا پنجابی زبان دا اک شعر

[شمشاد]

عاماں بے اخلاصاں اند خاصاں دی گل کرنی
مٹھی کھیر پکا محمد کتیاں اگے دھرنی
(میاں محمد بخش)

 

[محمد علم اللہ]

چھوٹے بھیا ۔۔۔ ۔۔۔ ۔۔۔ ۔۔ عاشق لوک سودائی ۔۔۔ ۔ دیوانے پگلے

اوہ لا جواب یہ تو میں نے ابھی دیکھا بھائی جان آپ نے بڑی محنت کی شکریہ

 

[شمشاد]

اینھاں گلاں تھیں کی لبھدا عیب کسے دا کرنا
اپنا آپ سنبھال محمدؒ جو کرنا سو بھرنا
(میاں محمد بخش)

 

[شمشاد]

بُرے بندے دی صحبت ایویں جِویں دکان لوہاراں
چُھنگھ چُھنگھ کے لکھ کپڑے بہیے چِنگاں پَین ہزاراں

 

[شمشاد]

یاری عشق دے نال نہ لا بیٹھیں، اے یار بنا کے لُٹ لیندا​

اَے عشق اَولڑا ڈاکو جے، بس نین ملا کے لُٹ لیندا

 

[عدنان حسین چیمہ]

میں کوجی میرا دلبر سوہنا ، میں کیونکر اس نوں بھانواں ہُو
ویہڑے ساڈے وڑدا ناہیں پئی لکھ وسیلے پانواں ہُو
ناں میں سوہنی ناں دولت پلّے ، کیوں کر یار مناواں ہُو
ایہہ دکھ ہمیشاں رہسی باہو روندڑی ہی مر جاواں ہُو

 

[غدیر زھرا]

تُلہ بنھ توکّل والا ہو مردانے ترئیے ہُو
جس دُکھ تھیںسُکھ حاصِل ہووےاُس تھیںمُول نہ ڈرئیےہُو
" مَعَ العُسرِ یُسرًا " آیا چِت اوسے ول دھرئیے ہُو
بےپرواہ درگاہ اوہ باہُو، رو رو حاصِل بھرئیےہُو

( سلطان باہو )

 

[محمد جاوید اختر]

روگ ہزاراں، اِکو نُسخہ، اکو راہ گزارے دی
مکھن تاندلیانوالے دا تے ماکھی ضلع ہزارے دی
تِیراں اگے سینہ تانے جُرات جھوٹھ غُبارے دی
منو بھائی

 

[شمشاد]

عاشق ہوویں تاں عشق کماویں​

راہ عشق دا سوئی دانکا، دھاگہ ہوویں نال جاویں​

باہر پاک، اندر آلودہ، کیا توں شیخ کہاویں​

کہے حسین جے فارغ تھیویں تاں خاص مراتبہ پاویں​

(شاہ حسین)​

 

[شمشاد]

چڑھ فریدا کوٹھے تے، دیکھ گھر گھر لگی اگ
توں سمجھیں میں دکھی آں، ایتھے دکھی سارا جگ
(بابا فرید)

 

[شمشاد]

پنج رکن اسلام دے، تے چھیواں فریدا ٹُک
جے نہ لبھے چھیواں، تے پنجے ای جاندے مُک
(بابا فرید)

اسلام کے پانچ رکن بیان کیے جاتے ہیں، لیکن اے فرید، ایک چھٹا رکن بھی ہے اور وہ ہے "روٹی"
اگر یہ چھٹا نہ ملے، تو باقی پانچوں بھی جاتے رہتے ہیں۔

 

[اوشو]

اتھاں میں مٹھڑی نِت جان بہ لب
اُوہ تاں خوش وسداے وچ ملک عرب

تیڈے بھٹھڑے بھورے کھاندڑی ہاں
تیڈے ناں تو مفت ویکاندڑی ہاں
تیڈی باندیاں دی میں بانڈری ہاں
تیڈے در دے کُتیاں نال ادب
بابا فریدرح

 

[محمد یعقوب آسی]

۔۔۔۔۔

نیچاں دی اشنائی کولوں فیض کسے نہ پایا​

ککر تے انگور چڑھایا، ہر گچھا زخمایا​

​

۔۔۔ : مثنوی سفرالعشق المعروف ’’سیف الملوک‘‘ از میاں محمد بخش۔​

 

[محمد جاوید اختر]

گل کیں کیں دی ونج بنڑدی اےنھی اثرہو نداہرگل وچ،ھکی گل توں گل بنڑویندی اےوت ذکرھونداھر گل وچ،گل نوں بھل نھی لگ سگداجےگل چاپاےگل وچ،آڈھاگل تےبھانویں گل کٹ جاوےآوےفرق نہ مرد دی گل وچ،r
بھلی ساری زندگی پئےوتسوانجان توں راہ پچھیائےنئیں*
ڈھڈھوں اپناسمجھ کےرازاپنا کسے ھور نوںدس بویائے نئیں*
مر ویسو(ناصر) ساری زندگی ھک منت میری بھلیائے نئیں*
سپ جتنا رنگ دا سوھنا ھووے ھتھاں نال کدی نپیائے نئیں*

 

[محمد جاوید اختر]

دل سوچ سمجھ کے گال کریں اج قلم دے قاری آئے بیٹھن
ھنج نال لکھیسن پپلیاںتےاستاد لکھاری آئے بیٹھن

نپ گھنسن پکھی وانگ تیکوں چا ظلم دی گاری آئے بیٹھن

ارشاد متاں پرواز کریں چودھار شکاری آئے بیٹھنں

 

[تلمیذ]

جاوید صاحب، لگدا اے، تہاڈے پوسٹ کیتے ہوئے شعر بہت چنگے نیں پر حرف نکےہون کارن پڑھن وچ اوکھت ہوندی پئی اے۔ مہربانی کرنے ذرا وڈے حرفاں وچ لکھن دی تکلیف چا کرو۔

 

[محمد جاوید اختر]

دل سوچ سمجھ کے گال کریں اج قلم دے قاری آئے بیٹھن
ھنج نال لکھیسن پپلیاںتےاستاد لکھاری آئے بیٹھن

نپ گھنسن پکھی وانگ تیکوں چا ظلم دی گاری آئے بیٹھن

ارشاد متاں پرواز کریں چودھار شکاری آئے بیٹھنں

 

[محمد جاوید اختر]

بھلی ساری زندگی پئےوتسوانجان توں راہ پچھیائےنئیں*
ڈھڈھوں اپناسمجھ کےرازاپنا کسے ھور نوںدس بویائے نئیں*
مر ویسو(ناصر) ساری زندگی ھک منت میری بھلیائے نئیں*
سپ جتنا رنگ دا سوھنا ھووے ھتھاں نال کدی نپیائے نئیں*

 

[محمد جاوید اختر]

گل کیں کیں دی ونج بنڑدی اےنھی اثرہو نداہرگل وچ،ھکی گل توں گل بنڑویندی اےوت ذکرھونداھر گل وچ،گل نوں بھل نھی لگ سگداجےگل چاپاےگل وچ،آڈھاگل تےبھانویں گل کٹ جاوےآوےفرق نہ مرد دی گل وچ،r​

 

[شمشاد]

فریدا کالے مینڈے کپڑے، کالا مینڈا ویس
گناہیں بھیریا میں پھراں، لوک کہیں درویش
(بابا فرید)